Νοέμβρης
Βιολί θλιμμένο
και δάκρυα που μυρίζουν γη.
Θα ξεδιψάσει τους ξενιτεμένους μες στο χώμα
Ανείπωτη θάλασσα φεύγει.
Σκουπίζοντας με ξέπλεκα μαλλιά τις μέρες.
Η καλημέρα
συνέχεια φυλλοροεί στο κίτρινο του χρόνου.
Ένα μαντήλι στα φτερά του αγγέλλου
χορεύει την ελπίδα.
Μέσα μας χορεύει.
© Σκουρολιάκου Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου