Παλαιά μέταλλα...
''...Ήταν καλοκαίρι του '04, τότε που η Εθνική Ελλάδος, ανέβαινε σκαλί-σκαλί την εποποιϊα της Πορτογαλίας. Ήμουν στην Ρόδο μαζί με παρέα κι αποφασίσαμε να πάμε να δούμε και να ακούσουμε την Χαρούλα Αλεξίου που για μια βραδιά, θα τραγουδούσε στο νησί. Μαζί της ήταν κι Μανώλης Φάμελλος και παρ' ότι δεν τον ήξερα, συμφώνησα να πάμε να τους ακούσουμε. Δροσερή βραδιά, στο διαμορφωμένο με ξύλα αμφιθέατρο, στην Τάφρο δίπλα κι έξω από το Κάστρο.
Εκεί άκουσα για πρώτη φορά ζωντανά τον Μανώλη Φάμελλο. Παρ' ότι στάθηκε δίπλα σε μια ''ντιβα'' της εποχής, παρ' ότι το ύφος του ήταν διαφορετικό από αυτό της Χαρούλας, εμένα με κέρδισε. Απόλαυσα μια μοναδική βραδιά (για αυτό και την θυμάμαι), μέσα σ' έναν ιστορικό και σημαδεμένον τόπο, ακούγοντας την Χαρούλα να λέει τα χίλια καλά για τον Μανώλη κι αυτόν να την σέβεται και να εκτιμά και την τέχνη του και το κοινό.
Από τότε τον ακούω με μεγάλη μου ευχαρίστηση. Και παρ' ότι ''απουσίασε'' για καιρό από την δισκογραφία, θεωρώ ότι είναι ένας εξαιρετικός και ταλαντούχος καλλιτέχνης, χωρίς ''φανφάρες'' και ''σπόνσορες'' ο οποίος έχει κι άλλα να δώσει στην ελληνική μουσική ιστορία. Για αυτό και η εμφάνισή του στην ''Αστραδενή'' στην Λιβαδειά, κατά την γνώμη μου, είναι σταθμός για την πόλη. Ένας Πολιτιστικός και Μουσικός Σταθμός....''
*****************************
Ο αγαπημένος τραγουδοποιός παρέα με ένα μικρό σύνολο εγχόρδων φιλοδοξεί να ανασυστήσει τον εαυτό του ρεμβάζοντας μέσα σε ένα άλλο κάδρο, μέσα σε ένα άλλο κήπο με πιο βαθιά και παράξενα χρώματα...
Χωρίς ηλεκτρισμό, αποκλειστικά στηριγμένη στις δονήσεις των εγχόρδων, των νυκτών και των φωνών η μικρή αυτή παρέα απευθύνεται σε ευήκοους ακροατές που αγαπούν την μουσική των ψιθύρων, των πουλιών και τα παράξενα σύννεφα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου