ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΜΦΙΣΣΗΣ

Στο Νοσοκομείο Άμφισσας

***************

  ''Πέμπτη πρωΐ και η μάνα είχε δύσπνοια.

Είχε χαμηλό ζάχαρο, ενώ εχθές το μεσημέρι, είχε ακόμα λιγότερο.  Δεν μπορούσε να σταθεί όρθια, δεν μπορούσε να περπατήσει με το ''Π'' και η αναπνοή της έβγαινε με μια βραχνάδα κι ένα βράσιμο από μέσα της.

Ειδοποιήσαμε το 166 και σε λίγα λεπτά, ήρθε το ασθενοφόρο και την πήγαμε στο Νοσοκομείο στην Άμφισσα.
Την είδαν νεαροί Αγροτικοί Ιατροί στα Εξωτερικά Ιατρεία, παρήγγειλαν εξετάσεις και ακτινογραφία και με την βοήθεια των προηγούμενων εξετάσεων και γνωματεύσεων που είχαμε πάρει μαζί μας, από άλλες νοσηλείες της σε Νοσοκομεία, έβγαλαν γρήγορα το συμπέρασμά τους : Λοίμωξη στο αναπνευστικό της σύστημα (πνευμόνια).

 Έπρεπε όμως να περιμένουν τον Επιμελητή Γιατρό Παθολόγο του Νοσοκομείου, να τον ενημερώσουν και αυτός να αποφασίσει για το τι θα γίνει με την μάνα.

Όταν φτάσαμε στο Νοσοκομείο, η ώρα ήταν 10:30' το πρωΐ. Όταν ήλθε ο Επιμελητής Ιατρός στα εξωτερικά Ιατρεία για να την εξετάσει και να ενημερωθεί για την κατάστασή της, η ώρα είχε πάει 14:00' μεσημέρι.

Τότε μας ενημέρωσε ότι τα πράγματα στο Νοσοκομείο, είναι πολύ δύσκολα. Δηλαδή :

Δεν υπήρχε άλλος Παθολόγος στο Νοσοκομείο, ο ίδιος έμενε σχεδόν όλη την ημέρα εκεί, αδυνατώντας να καλύψει όλα τα προβλήματα της Παθολογικής Κλινικής και των Εξωτερικών Ιατρείων και η μόνη λύση που υπήρχε ήταν, να την στείλει ή στην Πάτρα, ή στην Λαμία. Αντιδράσαμε λέγοντας ότι, δεν είναι δυνατόν για μια λοίμωξη και για χαμηλό ζάχαρο, να ταλαιπωρήσουμε μια 90χρονη γυναίκα μέσα στο Χειμώνα, στέλνοντάς την σε άλλο Νοσοκομείο.  Αυτό  θα ήταν σαν ''τιμωρία'' και για εμάς (οικονομική, ψυχική και σωματική), προκειμένου να σταθούμε δίπλα στην μάνα.

Τότε, μας έκανε μια άλλη πρόταση :

Ή να την πάρουμε στο σπίτι μας με ευθύνη μας και βεβαίως με την υποστήριξη συσκευής οξυγόνου (που δεν είχαμε), ή να την αφήσουμε στο Νοσοκομείο Άμφισσας, αναλαμβάνοντας όμως την ευθύνη ότι θα βρισκόμαστε συνέχεια εκεί για την εξυπηρέτησή της. Στην δεύτερη περίπτωση, θα έπρεπε να υπογράψουμε και μια δήλωση ότι, αρνηθήκαμε την μεταφορά της σε άλλο Νοσοκομείο και ότι η παραμονή της μάνας στο Νοσοκομείο γίνεται με δική μας ευθύνη, μιας και δεν υπάρχει εκεί, Παθολόγος γιατρός!...

Δεχτήκαμε να παραμείνει η μάνα μας στο Νοσοκομείο Άμφισσας, υπογράφοντας την σχετική δήλωση, την Πέμπτη 15-1-2015, παραμονές βουλευτικών εκλογών, ενώ υποχρεώθηκε η ηλικιωμένη γυναίκα, να παραμείνει  για ακόμα ένα μισάωρο στον διάδρομο, επάνω στο φορείο, έως ότου αδειάσει κρεββάτι στην κατάμεστη Παθολογική Κλινική...

Ευτυχώς, κρεββάτι άδειασε γρήγορα και η μάνα ταλαιπωρημένη και νηστική, θα μπορούσε πλέον να ησυχάσει.

Υπήρξε όμως και συνέχεια. Παρ' ότι είχαν δοθεί από εμάς, όλες η πληροφορίες για τα φάρμακά της και τις δοσολογίες τους, όταν βράδυασε και έπρεπε να κάνει την ένεση της ινσουλίνης, διαπίστωσαν (οι Νοσοκόμες), ότι το Νοσοκομείο δεν είχε ινσουλίνη στο φαρμακείο του....

Κι αφού ειδοποιηθήκαμε, καταφέραμε και τους πήγαμε εμείς ινσουλίνη εκεί. Έτσι, τακτοποιήθηκε και αυτό. 
Καλό ξημέρωμα!
 **********
Όσο και να προσπαθούσε το προσωπικό στο Νοσοκομείο, η κατάσταση ήταν δύσκολη.  Υπήρχαν πολλές ελλείψεις.  Το κυριότερο όμως ήταν, ότι δεν έφταναν οι γιατροί. Η επίσκεψη στους θαλάμους γινόταν όποτε και όποτε, ενώ με την κούραση που είχαν, ήταν λογικό να δυσανασχετούν και οι ίδιοι.

Ήταν βράδυ και συζητούσαμε στον διάδρομο, όσοι είχαμε δικούς μας στους θαλάμους.  Τότε ένας ηλικιωμένος με πυτζάμες και παντόφλες, πέρασε δίπλα μας, τσουλώντας έναν στύλο με τον ορό που είχε στο χέρι του και κουνώντας το κεφάλι του μας είπε : 

''Μετατρέψανε ένα παρασκευαστήριο ψήφων, σε παγκάρι για ψυχές.  Ενώ θα έπρεπε να είναι ένα θεραπευτήριο ανθρώπων...'' 

Τα είχε πεί όλα με δυο κουβέντες!  Καλή υγεία σε όλους!...''

(σ.σ. : Την επιστολή δεν εδημοσιεύσαμε ενωρίτερα, για να μην θεωρηθεί ως προεκλογικό τέχνασμα, σε βάρος υποψηφίας βουλευτού του Νομού Φωκιδος)