13-9-1922 : Η ΣΜΥΡΝΗ ΦΛΕΓΕΤΑΙ

Η ανείπωτη καταστροφή.

   Ημέρα θλίψης, ημέρα οργής, ημέρα μνήμης.  Ημέρα ''στοιχειωμένη'' στην συνείδηση και στις καρδιές του ελληνισμού, ημέρα της ανείπωτης ήττας :  13η Σεπτεμβρίου 1922, η Σμύρνη μάνα ξεκινάει να φλέγεται. Ο χαλασμός της Μικράς Ασίας, το ''ξεπάστρεμα'' του ελληνικού πολιτισμού και η ασέλγεια σε βάρος της πανάρχαιας ιστορίας μας, μόλις άρχισε να κορυφώνεται στην προβλήτα της Σμύρνης.
Της ελληνικής Σμύρνης.
   Σωρεία λαθών, ανικανότητα Κυβερνώντων και ασθενής Στρατιωτική Διοίκηση, οδήγησαν ένα τεράστιο τμήμα της Ελλάδος στον εξανδραποδισμό, στην απώλεια και στην προσφυγιά.  Και ήταν τεράστιο όχι μόνον εδαφικά, αλλά και με κριτήρια οικονομικά,  εύρωστο και με μοναδικό πολιτιστικό επίπεδο.  Οδήγησαν στην απώλεια περιουσιών και ανθρώπων, οδήγησαν στην απώλεια της Μικράς Ασίας, οδήγησαν σε μια από τις μεγαλύτερες ήττες της ελληνικής ιστορίας.

   Από τις 13 έως τις 17 Αυγούστου του 1922, τα παράλια της Ιωνίας είχαν τυλιχθεί στις φλόγες και το αίμα, το ελληνικό αίμα, είχε αλλάξει το χρώμα του εδάφους.  Η Σμύρνη καιγόταν, βιαζόταν, πέθαινε και παρακαλούσε για βοήθεια.  Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.  Η 13η Σεπτεμβρίου 1922 είναι η κορύφωση ενός δράματος, του οποίου η κατοπινές πράξεις παίχθηκαν στο έδαφος ενός μίζερου, φτωχού και σαστισμένου ελληνικού Κράτους.  Το έγκλημα είχε πραγματοποιηθεί.
Μια ελάχιστη και ασήμαντη αναφορά λόγου, σε εκείνο το ανείπωτο και απερίγραπτο δράμα.
Πέρασαν 91 ολόκληρα χρόνια από τότε και παρ' ότι  ο πόνος ''στρογγύλεψε'', η ανάμνηση του αιματωμένου ξεριζωμού, είναι αιχμηρή κια ''πονάει'' ακόμα...