ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΕΚΛΕΒΑΝ ΟΙ ''ΦΙΛΟΙ'' ΜΑΣ...

(η φωτό από τον Βεροιώτη φίλο μας Ι. Αποστολόπουλο)

Μνημόσυνο με ξένα κόλυβα...

    Ήταν 15 Απριλίου του 1863 στην Σαμοθράκη.  Το νησί, δεν είχε απελευθερωθεί ακόμη απ' τον Τουρκικό ζυγό και οι λαθροθήρες με τον μανδύα του ''περιηγητή'', κυριολεκτικά όργωναν το νησί, όπως και τα υπόλοιπα ανελευθέρωτα εδάφη της άμοιρης τότε Ελλάδος, αναζητώντας αρχαιολογικούς θησαυρούς.  Η ''δόξα'' του Έλγιν, είχε δημιουργήσει φρενίτιδα αναζήτησης και οικειοποίησης αρχαιοελληνικών θησαυρών και με την ανοχή (έναντι αμοιβής βεβαίως...), της καταρρέουσας τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας, είχαν εμφανιστεί στον τόπο μας διάφοροι ''ευγενείς'', λάτρεις υποτίθεται, του αρχαίου ελληνικού κάλους.

   Την μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων εκείνην την εποχή, είχαν οι πάσης φύσεως διαπιστευμένοι τόσον στον ανεξάρτητον ελλαδικό χώρο, όσον και στην τουρκική αυλή.  Κάποιοι δε από αυτούς, αυτό το πλεονέκτημα, το εκμεταλλεύτηκαν πλήρως.  Μεταξύ αυτών δε, ήταν και ο Γάλλος Υποπρόξενος στην Ανδριανούπολη, Κάρολος Σαμπουαζό (Charles Champoisau), του οποίου η ''δράση'' (αρχαιοκαπηλεία), έγινε ιδιαίτερα  και ανεξίτηλα αισθητή, στην Σαμοθράκη.

(φωτό από την μεταφορά στην Σαμοθράκη)

   Εκεί, στις 15-4-1863 εντοπίσθηκε από χωρικούς τους οποίους είχε βάλει να σκάβουν, το μαρμάρινο άγαλμα της ''Νίκης'', μαζί με πολλά συντρίμμια από το πρωραίο ανάβαθρο όπου στηριζόταν.  Με συνοπτικές διαδικασίες, ο ειδοποιημένος από τον Σαμπουαζό Πρόξενος της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, πήρε άδεια από την Τουρκική Κυβέρνηση και αμέσως ένα γαλλικό πολεμικό πλοίο, έφτασε στο νησί.  Το άγαλμα φορτώθηκε κακήν-κακώς και μετά από λίγο καιρό,  έφτασε στην Γαλλία.  Στις 11-5-1865,  περνούσε την πόρτα του Λούβρου.  Μετά από τους ανάλογους καθαρισμούς και αποκαταστάσεις των όποιων μεταφερθέντων μελών του, τοποθετήθηκε στην κεφαλή της κλίμακος ''Daru'', στην είσοδο της πτέρυγος, με τα ελληνικά και ρωμαϊκά αρχαία εκθέματα.

     Το παρόν άρθρο γράφεται με αφορμή την παρουσίαση του ''Νεωρίου'' της Κίρρας (των ''Νεώσοικων'', όπως αναφέρεται στο πρόγραμμα),  στους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου της Κοινότητας, από τους ανθρώπους της Ι' ΕΠΚΑ Δελφών.  Και τούτο γιατί, τόσον ο προαύλιος χώρος του σχολείου, όσον και ολόκληρη η σημερινή Κίρρα, βρίσκονται επάνω από τα σχεδόν επιφανειακά απομεινάρια της παλαιάς πόλεως.  Οι δε κατά καιρούς πραγματοποιηθείσες ανασκαφές, έχουν φέρει στο φώς μοναδικά στοιχεία από την αμέτρητη χρονολογικά ακόμη εποχή, της πρώτης κατοίκιση και ύπαρξη ζωής και πολιτισμού, σε αυτόν τον χώρο.  Και είναι κρίμα, γιατί τα ευρήματα, έχουν ''φυγαδευθεί''.  Όχι βέβαια εκτός Ελλάδος, αλλά με την υπάρχουσα υποδομή και κατάσταση, δεν υπάρχει περίπτωση να στεγαστούν στον τόπο εύρεσής τους, στην Κίρρα.

Κι εμείς ακόμη ασχολούμαστε με το ποιός θα πάρει το δαχτυλίδι, ποιός την βέρα και ποιός τα σκουλαρίκια...