Όταν η αποδοχή,
γίνεται εκτίμηση.
Τότε έρχεται ο ''περίγυρος'', η κοινωνία και οι ''ψαγμένοι'' του χώρου, όποιος και να είναι αυτός και φέρνουν ένα λουλούδι, ή ακόμα καλύτερα, ένα κλαράκι ελιάς.
Όχι ότι χρειαζόταν, αλλά νά, αρκεί ένα κομμάτι της φύσης, να μαρτυρά για πάντα, την ύπαρξη, την δημιουργία και την τιμή.
Θάναι και μιά ''δικιά'' μας εκεί. Η Μαρία...
Θα ''λείπουν'' όμως, όλες οι άλλες. Αυτές απ' την Φωκίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου