ΠΑΡΑΜΟΝΗ...

Μονολογώντας την Παραμονή

    ''...Είχαν τελειώσει τα κάλαντα, ημέρεψε η αγορά από τα πιτσιρίκια και μαζευόμουνα για το σπίτι. Μεσημέριαζε. Κοίταξα για άλλη μια φορά κατά τον νότο, πριν να στρίψω απάνω για την Μεταμορφώσεως κι η θολούρα στον ορίζοντα, παρέμενε ακόμα.  Δεν φαινόταν ούτε ο Μωριάς, ούτε ο Μακρανικόλας.   Οι δε στροφές της Δεσφίνας κατά την ανατολή, ίσα που ξεχωρίζανε. Κουμπώθηκα μέχρι τον λαιμό μου, παρ' ότι είχε γλυκάνει ο καιρός και με βιαστικό δρασκελισμό, ανηφόρισα προς τα επάνω.

Έβαλα ένα ποτήρι κρασί φτάνοντας σπίτι και στάθηκα όρθιος πίσω απ' την βορεινή μπαλκονόπορτα, τηρώντας κατά τον βορά.  Δεν φαινόταν τίποτα.  Η συννεφιά και η θολούρα είχαν κατέβει χαμηλότερα κι απ' το μοναστήρι του Άϊ-Λιά και είχαν εξαφανιστεί μέσα τους και τα δυό βουνά.  Μέχρι και το Καστρί δεν φαινόταν!  Θα χιονίζει στον Σάλωνα, σκέφτηκα.
   Παραμονή σήμερα.  Χειμωνιάτικη μέρα, με τους ανθρώπους να τριγυρνάνε για τα τελευταία ψώνια τους για την αυριανή γιορτή.  Λίγος ο φερτός κόσμος εφέτος, μιας και η κρίση, ούτε γιορτές δεν μας αφήνει να κάνουμε.  Θα χιονίζει στον Σάλωνα, σκέφτηκα.  Σίγουρα και στην Σουβάλα.  Μια γκρίζα κιτρινίλα απλωνόταν στον ουρανό και στον ορίζοντα και το λιγοστό φώς που έφτανε ίσαμε την γή, απλώς μαρτύραγε ότι δεν είχε δύσει ακόμα ο ήλιος.  Κι αν δεν βάλει αέρα μέχρι το βράδυ, τότε θα χιονίσει κι εδώ.  
Παραμονή σήμερα, 24 Δεκέμβρη του 2013 στην Ιτέα, στο χωριό μου...''