Η αιματωμένη απελευθέρωση του 1944
Πέρασαν ήδη 69 χρόνια από εκείνον τον δύσκολο και αιματοβαμένον Δεκέμβριο του 1944. Οι Γερμανοί κατακτητές, μόλις είχαν αποχωρήσει, η διορισμένη από τους Βρετανούς ''εθνική'' Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, είχε αναλάβει να Κυβερνήσει μια ανύπαρκτη, καταρακωμένη και διχασμένη χώρα, ενώ ταυτόχρονα η αποστολή του ήταν να την ''εκκαθαρίσει'' από τον πλεονάζοντα αριστερισμό, ένοπλο και μη. Για αυτό και η βρετανική ''βοήθεια'', ήταν απαραίτητη και όπως φαίνεται στην επιστολή του ιδίου προς τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας Ουΐστον Τσώρτσιλ της 21-8-1944, η ''σύμπλευση'' των απόψεων και των ενεργειών του ''διορίζοντος'' και του ''διορισμένου'', ήταν μονόδρομος :
''Για τον σκοπό αυτό είναι απαραίτητο να δημιουργήσει (η Κυβέρνηση Παπανδρέου) Εθνικό Στρατό και Αστυνομία και για να πετύχει αυτόν τον στόχο, θα ήταν απαραίτητη η Βρετανική ένοπλη βοήθεια''.
Η ιστορία είναι καταγεγραμμένη και γνωστή. Λάθη, αντιπαλότητες, σφετερισμοί, δοσιλογισμός, επιθυμία για την εξουσία και ξένος παράγοντας, οδήγησαν την χώρα σε έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο, του οποίου τα ''Δεκεμβριανά'' του '44, ήταν η β' φάση (δεύτερος γύρος) και οδήγησε μαθηματικά στην γ' φάση (τρίτον γύρο) και η οποία τερματίσθηκε το 1949 με την στρατιωτική ήττα του ΚΚΕ.
Σε εκείνη την μαύρη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, ήλθαν αντιμέτωποι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με 18.000 ενόπλους περίπου, με τις Κυβερνητικές δυνάμεις (φιλελεύθερους και φιλοβασιλικούς) των 12.000 περίπου ανδρών και τους 100.000 περίπου βρετανούς στρατιώτες. Είναι χαρακτηριστικό του πολιτικού κλίματος της εποχής, το ότι με την έναρξη των γεγονότων του Δεκεμβρίου και τους πρώτους 28 νεκρούς στην πλατεία Συντάγματος, απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, ο επικεφαλής των βρετανικών δυνάμεων στην Ελλάδα, στρατηγός Σκόμπυ!
Θύματα πολλά, ένθεν κακείθεν. Συνέπειες, ανυπολόγιστες, τόσο για τους ανθρώπους, όσο και για την ίδια την Ελλάδα. Αρκεί να διδαχθούμε σήμερα, από εκείνα τα λάθη ως Έλληνες και ως Πολίτες αυτής της όμορφης χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου