Το δίλημμα
Η Κινηματογραφική Λέσχη μας, ευρέθη προ διλήμματος. Έπρεπε εν όψει του επερχόμενου εορταστικού και πλήρους εθνικής εξάρσεως και μνήμης τριημέρου, να ''προσαρμόσει'' το θέμα της καθιερωμένης πλέον συνάντησης της Παρασκευής, προβάλλοντας μια ταινία αναλόγου θέματος, ύφους και προσόντων. Και έπρεπε συνειδητά πλέον να διαλέξει, ανάμεσα :
- Στο τετριμένο ''ΟΧΙ'' του Τζέημς Πάρις,
- Στο προσφάτως σκηνοθετηθέν ''Με την Βούλτεψη στην Αντίσταση'' και τέλος
Θέλοντας όμως, αφ' ενός να αποφορτίσει το κλίμα (σοφά ποιώσα) και να μην ''βαρύνει'' αφ' ετέρου με πρόσθετη εθνική υπερηφάνεια τα μέλη και τους φίλους της, επέλεξε την προβολή της πανέμορφης αυτής ταινίας, το θέμα της οποίας είναι η επανασύνδεση ενός πατέρα με τον υιό του. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όλα αυτά, ταξειδεύοντας για την Nebraska.
Και κατά την γνώμη μας, καλά έκανε. Διότι η παρέλαση, θα πραγματοποιηθεί σε 4 ημέρες. Οπότε έχουμε καιρό.
***********************************************
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/10/2014 στις 9.15μμ
Προβολή της ταινίας
«ΝΕΜΠΡΑΣΚΑ» (2013)
του βραβευμένου με Όσκαρ ελληνοαμερικανού Αλεξάντερ Πέιν
Το trailer της ταινίας https://www.youtube.com/watch?v=2Ghhhab5tj0
Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών όπου ο πρωταγωνιστής Μπρους Ντερν πήρε το α΄ βραβείο ανδρικής ερμηνείας. Η ανεξάρτητη αυτή παραγωγή ήταν η έκπληξη των Όσκαρ 2014 μιας και είχε έξι υποψηφιότητες. Επίσης κέρδισε τρεις υποψηφιότητες στα βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και πέντε υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες 2014.
Πρόκειται για μια διαδρομή αυτογνωσίας, τρυφερή, διασκεδαστική και βαθιά συγκινητική στην χτυπημένη από την οικονομική κρίση καρδιά της Αμερικής.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο Γούντι Γκραντ είναι ένας ηλικιωμένος αλκοολικός, πρώην γκαραζιέρης από τη Νεμπράσκα που εδώ και πολλά χρόνια ζει στη Μοντάνα. Δίπλα του η γκρινιάρα γυναίκα του που συνεχώς τον υποτιμά, τον διορθώνει, τον αγαπά, τον φροντίζει. Όταν ο Γούντι λαμβάνει ένα διαφημιστικό γράμμα από τη Νεμπράσκα, που τον ειδοποιεί ότι «έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια» βρίσκει έναν τελευταίο σκοπό στη ζωή του: να επιστρέψει στην Νεμπράσκα και να παραλάβει τα κερδισμένα του. Κανείς δεν μπορεί να τον πείσει ότι πρόκειται για απάτη. Τότε ο ένας από τους γιους του, ο Ντέιβιντ, προσφέρεται να τον πάει στη Νεμπράσκα, παρότι καταλαβαίνει τη ματαιότητα του εγχειρήματος. «Πόσο καιρό έχει ακόμα;» ρωτά τη μητέρα του. «Γιατί να μην τον αφήσουμε να ζήσει την τελευταία του φαντασία;». Το ταξίδι τους θα είναι η αφορμή για μια καινούργια γνωριμία ανάμεσα σε έναν πατέρα που ποτέ δεν τα βρήκε με τον γιο του.
Ο Αλεξάντερ Πέιν κινηματογραφεί καθημερινούς ήρωες, τις αμέτρητες αδυναμίες και τη βαθιά ανθρωπιά τους και χρησιμοποιεί την εναλλαγή του κωμικού στοιχείου με το τραγικό, επιτυγχάνοντας έναν συνδυασμό χιούμορ - συγκίνησης που πολύ σπάνια συναντάμε στο σύγχρονο αμερικανικό σινεμά.
Με τη βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ, έχει συλλάβει ένα σύνολο σπάνιων ασπρόμαυρων κάδρων, τόσο των αχανών εκτάσεων της Αμερικής όσο και των εσωτερικών χώρων.
Ο πρωταγωνιστής Μπρους Ντερν ήταν η πρώτη επιλογή για τον Αλεξάντερ Πέιν. Παρ’ όλο που ήταν ήδη γνωστός για ρόλους κακών, εγκληματιών και σκληροτράχηλων αντρών, έκανε την καλύτερη και πιο ώριμη ερμηνεία του στο Γούντι, σε ηλικία 76 ετών.
Ακόμη αξιοσημείωτη είναι η αξιοποίηση από τον σκηνοθέτη όλων των ηλικιωμένων ερμηνευτών που στην συγκεκριμένη ταινία αποτελούν σημαντική πλειοψηφία του συνολικού cast. Έδωσε την δυνατότητα σε όλους αυτούς τους παλαίμαχους της κινηματογραφικής σκηνής να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητές τους και το ταλέντο τους με αξιοπρέπεια.
Είπαν για την ταινία:
Γιάννης Ζουμπουλάκης (ΒΗΜΑ): «Όλοι πρέπει να δουν αυτήν τη ταινία και όχι επειδή απέσπασε έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ αλλά επειδή πραγματικά είναι ένα μικρό διαμάντι μπροστά στην πλαστική ομοιογένεια της πλειονότητας των σύγχρονων αμερικανικών ταινιών».
Μαρία Κατσουνάκη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) : «Ο Αλεξάντερ Πέιν συνθέτει ένα αριστουργηματικό οδοιπορικό ζωής και σχέσεων με φόντο το τοπίο μιας άλλης Αμερικής, αποκαλυπτικό μέσα από την υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ. Ο Πέιν «βλέπει» τους ανθρώπους με χιούμορ, κατανόηση και τρυφερότητα».
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος (LIFO) : «Με αυτήν την 6η ταινία του σε 16 χρόνια, ο Αλεξάντερ Πέιν, ήρεμα, σταθερά και προσεκτικά γίνεται ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά, ένας ευαίσθητος καλλιτέχνης που ενδιαφέρεται για τα σταυροδρόμια εκείνα όπου η μνήμη γίνεται συνείδηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου