"Πηγαίνοντας για κούρεμα..."
Ασύλληπτες βραδιές, απερίγραπτα χειμωνιάτικα απογεύματα και ανείπωτες αθλητικο-πολιτικές συζητήσεις, σε εκείνο το σημείο αναφοράς της Ιτέας επί της οδού Μεταμορφώσεως. Σε εκείνο το πρακτορείο του ΟΠΑΠ (και πρώην πρακτορείο διανομής τύπου), εντός του οποίου είχαν μείνει ανέγγιχτα τα πάντα, τουλάχιστον κατά την τελευταία 35ετία : Από πάγκο, τραπέζι και καθίσματα, έως τα διακοσμητικά (!) των τοίχων και την ...ορατότητα του υαλοπίνακα (βιτρίνα) της προσόψεως.Μόνον ο μοναδικός ηλεκτρικός λαμπτήρας είχε κάποια στιγμή αντικατασταθεί με λαμπτήρες φθορίου, διότι ειδικά τις χειμωνιάτικες ημέρες, βοηθούντος και του μονίμου νέφους καπνού εντός του πρακτορείου, δεν ήταν δυνατή η ...οπτική επαφή, ανάμεσα στους θαμώνες.
Και οπίσω από τον πάγκο, στο "άβατον" του καταστήματος, να ευρίσκεται για 14-15 ώρες ημερησίως, επί 365 ημέρες και επί σειρά αμέτρητων ετών, ο γνωστός και φίλος όλων μας, ο "Μάρκος", ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Γιαϊτζής.
Χαρακτηριστικό του επικρατούντος κλίματος, γύρω από την παρουσία του Μάρκου στην αγορά της Ιτέας ήταν, ότι μερικές φορές είχε προκληθεί αναστάτωση σε μεγάλο τμήμα της αγοράς της πόλεως, λόγω της απουσίας, εκείνου του απροσδιορίστου κατασκευής και ηλικίας λευκού κλειστού αυτοκινήτου ιδιοκτησίας του Μάρκου, από την μόνιμη θέση σταθμεύσεώς του εμπρός από το πρακτορείο. Ανησυχούσαν οι πάντες!...
Έχει αποσυρθεί από την "πιάτσα" ο φίλος μας, μετά από την μεταβίβαση της επιχειρήσεώς του. Οι δε εμφανίσεις του στην πόλη, είναι από ανύπαρκτες έως σπάνιες. Και όσες (ελάχιστες) φορές έχει θεαθεί να κυκλοφορεί με εκείνο το (ο θεός να το κάνει) ποδήλατο, είναι για ειδικούς λόγους.
Όπως ακριβώς εσυνέβη και προ ολίγων ημερών, όταν έπρεπε να "καλλωπίσει" την κεφαλή του.
Με προκαθορισμένη συνάντηση λοιπόν (rendez-vous), επεσκέφθη το κουρείον του Βασιλείου Βαρβιτσιώτη, όπως συνηθίζουν τελευταίως οι VIP της ευρύτερης περιοχής μας και εκεί τον συναντήσαμε. Ευγενέστατα δε, μας επέτρεψε να τον φωτογραφίσουμε.
Για τον φίλο μας τον "Μάρκο" λοιπόν, αυτή η αναφορά, για τον άνθρωπο-στίγμα της οδού Μεταμορφώσεως. Και για μιαν άλλη, ήδη παρελθούσα μεν, αλλά αλησμόνητη δε εποχή.
ΣΥΝΗΘΙΖΕ ΝΑ ΛΕΕΙ : ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΣΤΟΝ..ΠΟΥΣΤ@ΡΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είσαι ρε παίχτουρα , μας λείπεις.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγόρι μου, αλησμόνητα χρόνια, η Ιτιά στα μεγαλεία της!!!!!!
Να είσαι καλά παιχταρά μου.-
ΥΓ
Μίμη είσαι άφταστος!!!
Προχώρα.....