Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ (στην Χαλκιδική)

Εν τω μεταξύ, στην καθ’ημάς Μακεδονία

Του Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ

Συνεχίζεται ασταμάτητα η παραγωγή μεταλλευτικών συμπυκνωμάτων στο νέο εργοστάσιο εμπλουτισμού της Ολυμπιάδας (που η λειτουργία του αδειοδοτήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτη πράξη του υπουργού Σταθάκη στο ΥΠΕΝ) και η αποστολή τους από την Ελληνικός Χρυσός στο εξωτερικό προς ανάκτηση εκεί των υψηλής προστιθέμενης αξίας καθαρών μετάλλων (χρυσού, αργύρου, ψευδαργύρου και μολύβδου). Οπότε τα μόνα που απομένουν στη χώρα μας είναι τα τοξικά μεταλλευτικά απόβλητα, δεκάδες εκατομμύρια τόνοι τους, τα οποία (όσα δεν διασκορπίζονται στο δρόμο κατά τη μεταφορά τους) αποτίθενται σε μη αδειοδοτημένο ΧΥΤΕΑ φτιαγμένο σε επαφή με το πιο ενεργό και επικίνδυνο σεισμικό ρήγμα του βορειοελλαδικού χώρου. Και το από αέρος πασπάλισμά μας με σκόνη αμιάντου και χαλαζία από το σχεδιαζόμενο να λειτουργήσει open pit των Σκουριών να παραμένει μια απειλή την οποία όμως θέλουν να μας κάνουν να την ξεχάσουμε.

Το όποιο πλάνο για δημιουργία μεταλλουργίας στο Στρατώνι έχει από καιρό εγκαταλειφθεί -και έτσι έπρεπε- εξαιτίας κυρίως του κάκιστου σχεδιασμού του και των εξαιρετικά επικίνδυνων μέσων μεταλλουργικής επεξεργασίας που μάλλον σκοπίμως προτάθηκαν και τα οποία θα κατέληγαν στην συμπαραγωγή δεκάδων χιλιάδων τόνων ανεπιθύμητου αρσενικού ετησίως προς απόρριψη στο περιβάλλον.

Η Διαιτησία του κ. Σταθάκη, μια μεγαλειώδης και άχρηστη φούσκα, δεν έλυσε κανένα πρόβλημα, ενώ η μη επίσημη δημοσιοποίηση και ανάλυση του σκεπτικού και της απόφασής της από το ΥΠΕΝ άφησε τους περισσότερους (μαζί και τους απληροφόρητους και διαμαρτυρόμενους μεταλλωρύχους) με την εντύπωση, που σκόπιμα η Ελληνικός Χρυσός για τους δικούς της προφανείς λόγους πρόβαλε όταν είδε την αλαλία του ΥΠΕΝ, ότι δήθεν με αυτή την απόφαση δικαιώθηκε η ίδια, πράγμα που δεν είναι καθόλου έτσι βέβαια.

Η Νέα Δημοκρατία πιέζει για άνευ όρων και περαιτέρω συζητήσεων άμεση παραχώρηση και των όποιων άλλων αδειών εκκρεμούν (στις Σκουριές κυρίως και στους χώρους απόθεσης αποβλήτων), κατηγορεί δε την κυβέρνηση για τις μέχρι τώρα καθυστερήσεις της. Για αυτήν δεν υπάρχει κανένα περιβαλλοντικό ή δημόσιας υγείας πρόβλημα που να δικαιολογεί τον όποιο δισταγμό στην απρόσκοπτη προχώρηση της συγκεκριμένης «εμβληματικής επένδυσης», όπως και κάθε ανάλογης, σύμφωνα με τις διακηρυγμένες αρχές της -το δόγμα της σε τέτοια θέματα. Από κοντά και το ΚΙΝΑΛ με τον Μανιάτη του, του ίδιου δόγματος και αυτό, δεν μπορεί παρά να υποστηρίζει το τέρας που εμβρυούλκησαν οι δικοί της Πάχτας και Παπακωνσταντίνου και στοργικά γαλούχησε ο εξ Αργολίδας Μανιάτης.

Το ΚΚΕ δηλώνει πως τα μεταλλεία, όλα τα μεταλλεία, και αυτό των Σκουριών, πρέπει να δουλεψουν/να δουλεύουν ώστε να μη χάσουν τη δουλειά τους οι μεταλλωρύχοι, οι οποίοι όμως παράλληλα πρέπει, κατά το ΚΚΕ, να αποχτήσουν ταξική συνείδηση και να απαιτήσουν δυναμικά από τους εργοδότες τους που τους εκμεταλλεύονται (την Ελληνικός Χρυσός δηλαδή, την οποία όμως οι ίδιοι οι μεταλλωρύχοι την θεωρούν ως ευεργέτη και μόνη ελπίδα τους) καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας και υγιεινής. Μέχρι ότου βέβαια να εγκατασταθεί η λαϊκή εξουσία οπότε, δια του κεντρικού σχεδιασμού, θα λυθούν όλα τα, αξεπέραστα και πραγματικά, τεχνικά προβλήματα και θα εκλείψουν οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία. Τότε δηλαδή που ό,τι τώρα υπάρχει και δεν υπάρχει ως, πεπερασμένο εξάλλου και μη ανανεώσιμο, μετάλλευμα στην ανατολική Χαλκιδική θα έχει εν τω μεταξύ κάνει φτερά στο εξωτερικό και το κέρδος θα έχει εισρεύσει όλο στα ταμεία της Eldorado Gold.

Αυτά συμβαίνουν στη Μακεδονία μας, την ξακουστή. Τη δική μας, την ελληνική, δίπλα μας δε, στην αυλή μας. Και δεν αφορούν ονοματολογίες, γλώσσες, εθνότητες. Την υγεία και τη ζωή πολιτών της αφορούν. Και δεν κουνιέται φύλο. Μόνο πέφτει ξύλο άγριο σε κάποιους λίγους που τολμούν να διαμαρτύρονται. Και δικαστικές διώξεις τους. Για κακουργήματα λέει.