ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 1974

 Ιστορία

  "Ξημέρωνε Σαββάτο, τ' Άϊ-Λιός.  Κανονικά θά 'πρεπε νά 'χουμε χαρές και πανηγύρια απ' το πρωΐ που σηκωθήκαμε, γιατί μετά την πρωϊνή επιθεώρηση, θα 'πρεπε ν' ακουστεί το καλύτερο παράγγελμα της Σχολής : "Προετοιμασία αδείας!...".  Αλλά δεν ακούστηκε...
   Ξημέρωνε Σαββάτο, τ' Άϊ-Λιός κι όπως ήταν προγραμματισμένο, θα γινόταν μεσημεριάζοντας η ορκωμοσία των νέων αξιωματικών μαζί με την παράδοση - παραλαβή της σημαίας της Σχολής.  Μετά απ' το μεσημέρι θα βγαίναμε έξω και θα ξαναγυρνούσαμε πίσω το βράδυ με τις ντάμες μας, για τον ετήσιο χορό της Σχολής.
 Κι ότι ώρα και να τελείωνε εκείνη η καλοκαιρινή γιορτή με ζωντανή μουσική στο βόρειο μέρος της Σχολής, θα φεύγαμε με 20 μέρες καλοκαιρινή άδεια.  Όλοι μας.
Θυμάμαι ότι το Χαρικλάκι μούχε πεί στο τηλέφωνο, ότι θα πήγαινε και στο κομμωτήριο εκείνη την μέρα...

  Δεν γίναν όμως έτσι τα πράγματα εκείνο το Σάββατο του Άϊ-Λιός.  Μας πρόλαβαν οι Τούρκοι στην Κύπρο κι όλα πήγαν στον καιρό.  Κι αντί για προετοιμασία αδείας, μου είπαν να μαζέψω όπως-όπως σ' έναν μικρό σάκο, κάποια ατομικά χρειαζούμενα για κάμποσες μέρες και μαζί με κάποιους άλλους συμμαθητές απ' την Σχολή, να πάω εκεί παραδίπλα, στον τροχόδρομο, γιατί θα ερχόταν λέει μια Καναδέζα, ένα πυροσβεστικό Canadair δηλαδή, για να μας πάρει.  
Και μεσημεριάζοντας, αντί να φαντάζομαι σαν παλικαράκι που το αίμα του έβραζε, το χρώμα της θάλασσας που με περίμενε και το άρωμα από τον ανατριχιασμένο κόρφο της Χαρίκλειας, βρέθηκα με καμιά 20αριά άλλους νοματαίους, στριμωγμένος μέσα στο ντεπόζιτο νερού της Καναδέζας.  Ούτε ζώνες, ούτε στήριγμα, ούτε καν χώρος για να κάτσω κάπου, μιας και σ' αυτό το αεροπλάνο χωρούσαν οι δυο πιλότοι, ένας μηχανικός και μπόλικο νερό.  Με τ' οξυγόνο νάναι λιγοστό και την θερμοκρασία εκεί μέσα όπως ήμασταν πατικωμένοι, να φτάνει τους 50 βαθμούς.  Όταν δε άφησε ο πιλότος τα φρένα κι άρχισε να επιταχύνει για απογείωση, με τον θόρυβο απ' τους δυο κινητήρες να μου τρυπάει τ' αυτιά, έλεγα ότι ετούτο το δοχείο νερού, δεν θα τα κατάφερνε να σηκωθεί...
 - Θα μας πάει στην Λάρισα, μου είπε ο κολλημένος απάνω μου διπλανός, που τόχε ακούσει από τον μπροστινό του, όπως εκείνος το άκουσε από τον πιλότο να το λέει στον ασύρματο.  
Και μας πήγε στην Λάρισα.

  Ήταν τ' Άϊ-Λιός τότε, μέρα Σάββατο και βρέθηκα στην Λάρισα, φορώντας μια φόρμα κι από κοντά μου νάχω πάρει ένα πουκαμισοπαντέλονο, δυο αλλαξές εσώρουχα κι ένα σαπούνι με μια πετσέτα.
Πήγαινα, μας πηγαίνανε για πόλεμο."