''Ninia Itea'' : ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΘΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Η Ληστεία

    '' Ο ήλιος είχε φτάσει στο ψηλότερο σημείο τ' ουρανού κι η μεσημεριάτικη ζέστα, έκανε την λιγοστή βλάστηση πάνω στα βράχια νάχει χάσει το πράσινο χρώμα της, κάνοντας τον τόπο εκεί να μοιάζει με ξεθωριασμένο καβούκι από ηλικιωμένη χελώνα.

  Τέλευε ο Ιούλης κι εκείνη η τρελοπαρέα που κάθε τόσο αναστάτωνε ολόκληρο το ράντσο, είχε στήσει καρτέρι στο δρόμο, σ' εκείνο το στενό κι απόκρημνο σημείο, απ' όπου θα πέρναγε η άμαξα της γραμμής ''Ninia Itea-Rio Grande Patra'' (Νίνια Ιτέα-Ρίο Γκράντε Πάτρα). Ήταν το χειρότερο και το πιο επικίνδυνο πέρασμα της διαδρομής κι ήταν γνωστό σε ολόκληρη την περιοχής με το όνομα ''El Condor Hamopasa'' (Ελ Κόνδωρ Χαμοπάσα).

  Το ποδοβολητό των αλόγων που σέρνανε την άμαξα, δεν άργησε να ακουστεί. Και μπαίνοντας στην δεξιά και δύσκολη στροφή, ο οδηγός της αναγκάστηκε να τραβήξει τα γκέμια και να σταματήσει τα ζώα. Τον δρόμο τον έκλειναν οι ταραξίες της περιοχής, οι γνωστοί εδώ και δυο χρόνια με το όνομα ''Los tres Polites'' (Λος τρές Πολίτες). Ήταν ο αρχηγός της ομάδας ''Gaucho Meggo'' (Γκαούτσο Μέγκο), η υπαρχηγός ''Calamity Giota'' (Καλάμιτυ Γιώτα) και ο τρίτος της παρέας ''El Nico Limenico'' (Ελ Νίκο Λιμένικο).

   Έκαναν σήμα στον αμαξά να κατέβει κάτω από την άμαξα μαζί με τους 3 άλλους επιβάτες. Όλοι τους άρχισαν να βγάζουν τα πορτοφόλια τους, τα ρολόγια τους και τα κοσμήματά τους για να τα δώσουν στους ''Los Tres Polites'', αλλά αυτοί, ούτε καν έδωσαν σημασία. Πήγαν στο πίσω μέρος της άμαξας κι αφού έλυσαν τις αποσκευές, πήραν μια κλειδωμένη μικρή βαλίτσα σαν ψυγείο κι αφού την παραβίασαν, έβγαλαν από μέσα το περιεχόμενό της : πέντε μικρά ταπωμένα και σημαδεμένα απ' έξω μπουκαλάκια, που μέσα τους είχαν νερό. 

Έβγαλαν τα πώματά τους και τότε ο αρχηγός τους, ο ''Gaucho Meggo'', έβγαλε από τον κόρφο του ένα δερμάτινο σακκουλάκι και με πολύ προσοχή άνοιξε το σφαλισμένο με σπάγγο άνοιγμά του. Έβαλε σιγά-σιγά μέσα στο σακκούλι τα δυό του δάχτυλα από το δεξί χέρι του που φόραγε γάντι κι έβγαλε έξω ένα μικρό ζωντανό φίδι, που τούχανε κόψει την ουρά. Ήταν ένα κολοβό φίδι. Οι άλλοι δυο φέρανε τα ανοιχτά μπουκαλάκια κοντά κι ο αρχηγός, βουτούσε την άκρη από το κολοβό φίδι, μέσα στο νερό. Το κρατούσε για λίγα δευτερόλεπτα μέσα στο κάθε μπουκάλι κι αμέσως μετά, αφού το πέρασε κι από τα πέντε, πέταξε το φίδι στα βράχια. Τάπωσαν τα μπουκαλάκια, τα ξαναέβαλαν στην θέση τους μέσα στην βαλίτσα-ψυγείο, την σφράγισαν και ξαναέδεσαν όλες τις αποσκευές στο πίσω μέρος της άμαξας, όπως ήταν πρίν.

Τότε είπαν στον αμαξά και στους άλλους, να ανέβουν στην άμαξα και να συνεχίσουν το ταξείδι τους.

Έτσι και έγινε. Και μόλις απομακρύνθηκε η άμαξα κατά την μεριά της πόλης ''El Vidavi'' (Ελ Βίδαβη), ξέσπασαν σε ζητωκραυγές και χειροκροτήματα, ενώ άρχισαν να χορεύουν αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον.

- Τώρα, μετά από αυτό, είπε ο αρχηγός, είναι σίγουρο ότι θα φύγουν οι ινδιάνοι από τη φάρμα ''Ninia Itea''. Θα βγεί ότι το νερό είναι γεμάτο κολοβακτηρίδια κι όλοι θα τραβήξουν για άλλα ράντσα για να δουλέψουν. Και το αφεντικό θα μπορεί να κάνει ανενόχλητο την δουλειά του!...

Οι άλλοι δυο κοντοστάθηκαν. Τον κύτταξαν με απορία. Και τότε η ''Calamity Giota'' τον ρώτησε :

- Και ποιός είναι το αφεντικό;... ''

(Ιστορίες για τον Καζαμία. Καλοκαιρινά κεφάλαια)