ΑΠΟΚΑΛΟΚΑΙΡΟ

                     (φωτό : Ιτέα, Σωτήρης Κακανάς)

Αλλαγή εποχής

‘’...Κίνησε προψές, την Παρασκευή το απογευ- ματάκι, να βρέξει, αλλά σα να μην ήθελε. Μπόραγε δεν μπόραγε δηλαδή. Ήταν ένα ξεψυχισμένο νερό και το μόνο που κατάφερε ήτανε, να νίψει τους δρόμους. 
 Κι όσο έπεσε πάνω στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, στις αυλές και στα παρτέρια, έκαμε τον ζεστόν αέρα που τον στρίμωξε προς τα κάτω, να έχει εκείνη την γνωστή μυρουδιά της φρεσκοποτισμένης γης.

  Κίνησε να δείξει ότι έρχεται το φθινόπωρο, εκείνο το προψεσινό απόγευμα, μα κανένας δεν το πίστεψε. Ακόμα και η θάλασσα, έκανε σα να χαϊδευότανε από ετούτες τις ψιχάλες που πέφτανε απάνω της.

Κι όμως. Ο ήλιος θάμπωνε σιγά-σιγά κι άρχισε να βιάζεται τον τελευταίο καιρό, στο να μπατέρνει κατά την δύση, κατά την Γκιώνα. Ξέφτισε ακόμα κι εκείνο το θειάφισμα του μεσημεριού, που γιόμιζε τα μάτια και το μυαλό με καλοκαίρι.

Τέλεψε κι ετούτος ο Αύγουστος, με τις ανακατωσούρες, τα μελτέμια και τα πολιτιστικά του. Ένας μήνας χαρά-θεού, με όλον τον κόσμο να τον γεύεται και να τον ευχαριστιέται, ειδικά τα βράδια, δίπλα στο κύμα στην απλωμένη και κατά τον νότο προσανατολισμένη παραλιακή πλατεία της πόλης μας.

Κι ο Σεπτέμβρης που μας ήρθε, είναι μελαγχολικός και δροσερός όπως πρέπει, με τον καιρό ν’ αλλάζει και με τα εσώφυλλα, να πρέπει να κλείνουν το βράδυ, στις κρεβατοκάμαρες.

  Και τί ήτανε;.. Ένα ‘’τσούρ-τσούρ’’ για κανένα πεντάλεπτο, με τις σταγόνες της βροχής νάναι σα πιτσιλιές από βρύση στο νεροχύτη. Και ίσα που γκριζάρισε για κανένα μισάωρο ο ουρανός της Ιτέας, όσο κράτησε δηλαδή το πέρασμα του σύννεφου από απάνω της.

Αποκαλοκαίριασε.

Κι έγινε όπως έπρεπε : Με την μυρωδιά της φρεσκοβρεμένης γης, να γεμίζει τον ζεστό ακόμα αέρα. Με τις πρώτες κι αδύναμες ψιχάλες, να σβύνουν τα νυχτερινά φώτα της παραλίας. Και με την ελαφρόντυτη αναμελιά του φετινού καλοκαιριού, να στριμώχνεται όπως-όπως μαζί με την τοπική μας μιζέρια, μέσα στο κουφάρι του ‘’Μαϊάμι’’. Αφήνοντας την μελαγχολία του κατά φωνή φθινοπώρου, να βολτάρει μόνη της στην παραλία, από την ‘’Απόλαυση’’ μέχρι το ‘’Τροκαντερό’’. Προσδοκώντας να ξεχειμωνιάσει ανενόχλητη, μιας και την κουβάλησαν εκεί με το ‘’έτσι θέλω’’, ετούτες οι λίγες σταγόνες της βροχής.

Αποκαλόκαιρο. Καλό φθινόπωρο, και καλά νάμαστε!... ‘’