ΕΝΑ ΠΡΩΪΝΟ ΣΤΗΝ ΧΑΡΜΑΙΝΑ

Ριζώματα

   ''...Μάζεψε τα παιδιά της. Η Ελένη. Ομορφο- στολισμένα κι ομοιό- μορφα πρασινοντυμέ- να. Και μαζί τους ανέβηκε στα Ταμπά- κικα στην Χάρμαινα. Μπήκαν κάτω απ' τα κεραμίδια, εκεί στο άνοιγμα δίπλα απ' τον πλάτανο κι έκατσαν σιμά τους κι οι μουσικοί. Κι η Ελένη, απέναντί τους, να τα βλέπει όλα και να την θωρούν όλοι.

  Απλά σήκωνε τα χέρια της για να πάψουν οι θόρυβοι, σήκωνε και το σαγώνι της προς τα 'πάνω, τα κυττούσε και όταν νόμιζε ότι όλα ήσαν έτοιμα, άρχιζε να οδηγεί τις παιδικές φωνές μέσα απ' τα μουσικά μονοπάτια, να πλημμυρίζουν τον αέρα της Χάρμαινας.

  Πρωί ήταν με την δροσιά και την ζωντάνια των παιδιών της, να δίνουν πνοή και χρώμα στο λιγοπερπάτητο πλακόστρωτο εκείνης της μικρής πλατείας. Κι άρχισαν οι παραδοσιακές μουσικές και τα τραγούδια, να συναντάνε βγαίνοντας μέσα απ' τα πνεμόνια αυτών των παιδιών, τον Γκάτσο και τον Χατζηδάκι. Με την Χάρμαινα να αφρουγκάζεται την λαχτάρα για ζωή και την ανάγκη για να έχουν την ποιότητα, πλάστη στους χαρακτήρες τους, ετούτες οι ψυχές, ετούτο το όμορφο σμάρι από τον Σάλωνα.

   Κι όσο πέρναγε η ώρα κι ο Μέρμηγκας, μαζί με τα Λιανοχορταρούδια και το θρακιώτικο Μαργούδι, συναντούσαν το μοναδικό ταξείδι του Γκάτσου πάνω στην βάρκα που τούφτιαξε ο Χατζηδάκις, τόσο πεισμάτωνε η θέληση και η πεθυμιά για ακούσματα πρέποντα, από όλους εκεί κι απ' όλους τους παραδίπλα.

Ωδείο Άμφισσας. Το ''προσεγμένο'' παιδί της Ελένης Ιντέρνου. Πριν από λίγες μέρες, στην Χάρμαινα...''

''Ταξείδι''  (εδώ)