Η ΜΕΣΗ ΛΟΓΙΚΗ, Η ΑΝΑΓΚΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο Covid-19 (σημείωμα μιας Ιτιώτισσας)

Της εποχής το πνεύμα

   “Πάντα οι φίλοι μου με λέγαν ονειροπαρμένη. Ναι, ίσως να είμαι. Και τρελή με λένε. Και ναι, μπορεί να είμαι. Σήμερα κατάλαβα, ότι ίσως να είμαι διαφορετική. Ένα τυχαίο γεγονός δε, μου το επιβεβαίωσε. 

  Λοιπόν, σήμερα έπρεπε να πάω στην υπηρεσία μου. Έβαλα τη μάσκα, τα γαντάκια μου και πήγα. Κάποιοι με κοίταζαν και με αντιμετώπιζαν σαν εξωγήινη. Αφού έφαγα τη σχετική ειρωνεία στο πρόσωπο, ήρεμα, τους εξήγησα, γιατί κρίνω κατά την ταπεινή μου άποψη, ότι έπρεπε να το κάνω. Η αντίδραση; Άστο καλύτερα!.. 

  "Φίλοι" μου καλοί, εκτιμώ ότι αυτή η υγειονομική κρίση πρέπει να μας κάνει ΚΑΙ καλύτερους ανθρώπους. Όσοι από μας δεν το καταλάβουμε, το χάσαμε το τρένο της ζωής. 

Όχι δεν είναι ο ιός το ζήτημα, είναι ο άνθρωπος. Όσοι αδράξουμε την "ευκαιρία" και δούμε το ΕΜΕΙΣ κι όχι το ΕΓΩ, θα τα καταφέρουμε σε βάθος χρόνου! Δεν το κρύβω ότι είμαι απ' αυτούς που φοβήθηκαν τις πρώτες μέρες ΠΟΛΥ.  Φοβήθηκα για τα αγαπημένα μου πρόσωπα, τους οικείους μου, το περιβάλλον μου. Γιατί στο τέλος αυτής της υγειονομικής κρίσης, τους θέλω εδώ, δίπλα μου, για όσα χρόνια τους έχει γράψει ο Θεός. Σήμερα όμως είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ότι θα τα καταφέρουμε!

  Κάποιοι θα το χάσουν το τρένο της ζωής. Όμως αυτοί δεν το είχαν βρει και ποτέ! Όσο θα έχω τα μάτια μου ανοιχτά, θα παλεύω όσο δύσκολο κι αν είναι και θα ακούω αυτούς που ξέρουν καλύτερα από μένα (Έλληνες γιατροί, Ελληνικό κράτος).

 Τα φιλιά μου σε όσους με βλέπουν ως εξωγήινη.”

Μιά Ιτιώτισσα