ΙΤΕΑ : ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΥΠΕΡΑΣΠΊΣΕΏΣ ΤΗΣ!

Ομολογώντας αυθόρμητα,

την αγάπη του για την Ιτέα.

   Δημοσιεύουμε την ανοικτή επιστολή του φίλου μας ''Μίρκα'', με μια δέσμευσή μας : Αυτή είναι η αρχή, η ''μαγιά'' όπως λέγεται και εμείς θα ασχοληθούμε μαζί της εν καιρώ, ακόμη διεξοδικότερα.  

Γιατί κι εμείς, όπως και ο ''Μίρκας'', πιστεύουμε  ότι, το να αγαπάς τον τόπο σου, είναι υποκειμενική επιλογή.  Το να τον σέβεσαι όμως, είναι υποχρέωση.  Και όσο πιο πολύ εκτιμάς έναν τόπο, τόσο πιο πολύ τον σέβεσαι, έως ότου στο τέλος να τον αγαπήσεις.  Πόσο μάλλον όταν είναι η γενέτειρά σου.

**************************************************

"Άσσε", "Σκαλιώτη", "Μάζωμα": Είσαι Ιτιώτης τώρα! 

Μπορεί να μην έχουμε αρχαίους μύθους με στοιχειά ή αρκετά τζάκια και καμινάδες για φούμο, να είμαστε μαζώματα από εργάτες και βουνίσιους, από Ηπειρώτες, Αρβανίτες ή Μικρασιάτες.   Μπορεί να μην έχουμε κουλτούρα, και να καθόμαστε στα καφενεία ο κάθε ένας μόνος του σαν «Άσσοι» γιατί δεν γνωρίζουμε καλά καλά ούτε τη γειτονιά μας. Δεν έχουμε ιστορίες από τα παλιά να πούμε, άλλα σίγουρα έχουμε κάτι που καμία άλλη πόλη ίσως στη Φωκίδα δεν έχει: ; 

Έχουμε Μέλλον.

Δεν είναι τυχαίο που από το 2004 έως το 2009 φτιάχτηκαν στην Ιτέα όσα διαμερίσματα είχε φτιάξει όλη η Φωκίδα μαζί.  Οργασμός από κατασκευαστές και γιαγιάδες που έδιναν και τα κοτέτσια για αντιπαροχή. Δεν είναι τυχαίο που οι τράπεζες στην Ιτέα έδωσαν τα μεγαλύτερα δάνεια , για να μην πω για λίστα των εξ Αμφίσσης  ορμόμενων, που έχουν αποκτήσει σπίτι στην Ιτέα (όταν το αντίθετο δεν υπάρχει ούτε για δείγμα) ή τα δρομολόγια που κάνει καθημερινά ένας Γαλαξιδιώτης από και προς την Ιτέα άμα σέβεται την μόρφωση ή την άθληση των παιδιών του …

Δεν έχουμε όλοι παππούδες που αποίκισαν πρώτοι την Σκάλα εκφόρτωσης και τους βάλτους της, την σημερινή Ιτέα, δεν έχουμε παππούδες Καπεταναίους που δάμαζαν τα κύματα με τα πανιά και τα κατάρτια τους, ούτε μας φτιάξανε από τη μία ημέρα στην άλλη Μουσεία και χιονοδρομικά για να κατέβουμε από τα γαϊδουράκια μας και να μας πληρώνουν ακόμα και την χαρτοπετσέτα οι Τουρίστες…

Μας «ανακάλυψαν» αιώνες μετά ακόμα και από την  Αμερική ,ο Καποδίστριας σαν άλλος Κολόμβος κατάλαβε πως κάτι έχει αυτός ο βάλτος, αυτή η θάλασσα .

Ό,τι κάναμε το κάναμε μόνοι μας και γιατί το αξίζαμε, και όχι λόγω τυχαίων γεγονότων.

Δεν ξέρω αν είναι η εργατικότητα μας. Δεν ξέρω άμα είναι η θάλασσα που σε τραβάει πάντα, όπως ο νόστος τον ξενητεμένο. Ίσως νάναι η ελπίδα για κάτι καλύτερο.

Άλλα κουράστηκα να αποθεώνω την Άμφισσα και την κουλτούρα της, το Γαλαξίδι με τις ομορφιές του, την Ερατεινή για τα γαλάζια νερά της, τους Δελφούς για την επισκεψιμότητα τους και την Αράχοβα για τα τζιπάκια που σκαρφαλώνουν στα πεζοδρόμια της.

Κάποιοι πρέπει να  προβληματιστούν και να εκτιμήσουν τη δυναμική που εκπέμπει η Ιτέα από την ημέρα που δημιουργήθηκε έως και σήμερα, και επιτέλους να της αποδώσουν έστω και τα μισά από αυτά που δίνει σαν τόπος.

Άλλα κυρίως πρέπει κατεπειγόντως και ολοκληρωτικά να αγαπήσουν οι Ιτιώτες την Ιτέα. Γιατί πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ΟΛΟΙ μας, όσοι έχουμε καταβολές από εδώ κι όσοι έχουμε φύγει από το χωριουδάκι μας εδώ και δύο γενεές κι ήρθαμε εδώ, γιατί δεν είχαμε ψωμί για να φάμε. Τα παιδιά μας μεγάλωσαν εδώ, και τα παιδιά των παιδιών μας πάλι εδώ, οπότε όσο και αν δεν μας αρέσει, είμαστε Ιτιώτες.  Όσο κι αν ΔΕΝ σου αρέσει είσαι πλέον ΙΤΙΩΤΗΣ! Μπορείς να λες ότι γεννήθηκες στη Βουνιχώρα ή στην Αγια-Θυμιά.  Ότι τα πρώτα βουνά που αντίκρυσες στην ζωή σου, ήταν τα βουνά της Ηπείρου ή ότι οι ρίζες σου είναι από τους Δωριείς, από τους Πελασγούς, από τους Ίωνες, και τη Μικρά Ασία. Μπορείς να λες ότι κατάγεσαι κατευθείαν από το κεφάλι του θεού ΔΙΑ ή από μία φυλή των Απάτσι, και να φτιάχνεις απανταχού Συλλόγους να κάνεις γιορτές και να εκτυπώνεις ημερολόγια. ΔΕΝ με ενδιαφέρει. Να σέβεσαι το παρελθόν σου εκτιμώντας το παρόν σου, αλλά και να προσδοκάς εξυμνώντας, το μέλλον σου. 

Έχω κουραστεί να ακούω:

«Ξέρω από κρέας, είμαι από τη Βουνιχώρα!» ή «Είναι πονηρός αυτός ο Δεσφινιώτης» όταν τελευταία φορά που πήγες στο χωριό ήταν στις εκλογές ή το 2011 για την απογραφή… (και το πλίνθινο σπιτάκι σου στο χωριό δεν κάνει πια ούτε για κοτέτσι.)

Πάρε το χαμπάρι μια και καλή: είσαι Ιτιώτης. Ζεις εδώ, δουλεύεις εδώ, τα παιδιά σου πάνε σχολείο εδώ όπως θα πάνε και τα εγγόνια σου.

Όταν απαλλαγούμε από αυτή τη μεγάλη άρνηση και αποδεχτούμε την «πικρή» αλήθεια, τότε ίσως να εκτιμήσουμε τον τόπο μας και να μας εκτιμήσουν και οι γύρω μας. 

Τα ακούτε ωρέ μαζώματα; Το ακούς Σκαλιώτη; Το ακούς Άσσε; Το ακούς Ιτιώτη;

ΥΓ: Λυπάμαι που σας το λέω αλλά οι Δεσφινιώτες ζούνε ακόμα στη Δεσφίνα ! Όπως και οι Βουνιχωριώτες στη Βουνιχώρα! Δεν κατάγεσαι  από την Ατλαντίδα ή από την Μέση Γή  και τώρα κόλλησες εδώ και δεν έχει που να πας γιατί βούλιαξε η πόλη σου ή ο Σάρουμαν την έκαψε με ορδές Οργκς . Όποτε θέλετε μπορείτε να γυρίσετε πίσω. Θα μου πεις, άμα φύγουμε εμείς ποιος θα μείνει; Ίσως κάποιος που πραγματικά θα έχει τη χαρά και την τιμή να φωνάξει:  ΕΙΜΑΙ  ΙΤΙΩΤΗΣ· εγώ την έχτισα αυτή την πόλη, εγώ την είδα να μεγαλώνει, και εγώ τη νοιάζομαι & την υποστηρίζω , και αυτό είναι όλο.

(Αφιερωμένο στον Σ.Π. για την έμπνευση και στον Επικ. για τις λέξεις )

«Μίρκας