ΔΩΡΙΔΑ : ΑΕΙΘΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ

Δωριδό-Σπιτα... 

   Αυτό το ξεχωριστό κομμάτι της Ρούμελης, αυτή η απομονωμένη μήτρα του κάλλους, αυτή η αρχέγονη γη της ιστορίας της παραδόσεως και των θρύλων, η Δωρίδα, εξακολουθεί να στέκει στα μάτια και τις καρδιές των ανθρώπων της, τόσον όμορφη, τόσον αγέρωχη κι αντάμα σεμνή, ώστε να είναι ανύπαρκτο το αίσθημα της εγκαταλείψεώς της, ακόμη και όταν η αλόγιστη αστυφιλία των δεκαετιών του '50 του '60 και του '70, κυριολεκτικά την ερήμωσαν.

   Δωρίδα.  Μια ''λεβεντομάνα'' με απλήρωτη την προσφορά της στην δημιουργία της ελληνικής ιστορίας.  Ένας τόπος όπου συναντιούνται αρμονικά εδώ και χιλιάδες χρόνια, η μεγαλειώδης ελληνική φύση, με την εργατικότητα, τον σεβασμό και την αξιωσύνη των ανθρώπων οι οποίοι ζούν από αυτήν και μέσα σ' αυτήν.  Ανθρώπων των οποίων τα σπίτια τους, δεν επρόσβαλαν το περιβάλλον τους, δεν ''εκόμπαζαν'' για την προκοπή του ιδιοκτήτη τους  και δεν απαρνήθηκαν τις ρίζες της κοινωνίας και των παππούδων τους.


''Στερφογάλαρο''.  Ένας τύπος κατοικίας, του οποίου η κατασκευή και η διαρρύθμιση, ήσαν μελετημένες προκειμένου να καλύπτει τις ανάγκες μιας αγροτο-κτηνοτροφικής οικογένειας της Ρούμελης.  Με το ισόγειο, την εξωτερική σκάλα και με το ''χαγιάτι'' ή το μπαλκόνι, τα οποία οδηγούσαν στο κυρίως σπίτι, στο ''Ανώϊ''.   Και παρ' όλες τις αλλαγές στα αρχιτεκτονικά πρότυπα των κατοικιών, αυτός ο τύπος σπιτιού, εξακολουθεί να είναι σε χρήση πολλών  οικισμών και Κοινοτήτων της Δωρίδος.


Από εκεί και οι φωτογραφίες τις οποίες μας εμπιστεύθηκε φίλη μας.  Από τα πανέμορφα και ανέγγιχτα χωριά, τον Άβορο, το Κουπάκι και τον Ζωριάνο.
Ανείπωτη σεμνότητα κι αναλλοίωτη ομορφιά κατασκευών, για σπίτια ικανά να στεγάσουν όλες τις δραστηριότητες μιας οικογένειας, έως και τον μόχθο και τα όνειρα των ανθρώπων της.

Δωρίδα.  Δεν υπάρχει κάτι εκεί, το οποίο να μην είναι άξιο προσοχής και εκτιμήσεως.  Μα πάνω από όλα, άξιο σεβασμού...