ΤΟ ΕΞΟΧΙΚΟ ΤΟΥ ΒΑΚΧΟΥ ΣΤΗΝ ΣΟΥΒΑΛΑ.

Όταν ο Βάκχος,

συνάντησε την ''Εστία''

   Εκεί, στις βόρειες παρυφές του Παρνασσού, στα ''ριζά'' του θείου όρους, πρέπει κατά τα φαινόμενα, να έχει ''στήσει'' το εξοχικό του, ο αγαπημένος μικρο-θεούλης του Δία και των ανθρώπων, ο Βάκχος.

Εκεί απ' όπου ξεκινούν τα διάφανα νερά του Κηφισού,
ξεδιψώντας την γη και τους ανθρώπους, εκεί όπου η βορινή αύρα κοντοστέκεται για να μαζέψει ορμή, για να καταφέρει να ανέβει στο ολοέλατο όρος, εκεί λοιπόν όπου ο ορίζοντας γεμίζει τα μάτια του επισκέπτη με πρασινάδα και δροσιά, πρέπει να είχε φτιάξει το δικό του εξοχικό σπίτι, ο ''νιόφερτος'' και χρήσιμος Θεός.

Παχουλός, κοκκινομάγουλος και μόνιμα χαμογελαστός, πρέπει να ήταν αυτός ο οποίος έμαθε στους ''ντόπιους'', την καλλιέργεια της αμπέλου και την παραγωγή του οίνου. Αυτού του πεντανόστιμου ζωμού, την δύναμη του οποίου να ''αλαφρώνει'' την σκέψη και τον νού, εκτίμησαν ιδιαιτέρως, όλοι οι Έλληνες.

Κι η Έρωχος, καλοδέχτηκε το πόνημα του Δία.  Το ενστερνίστηκε, το τίμησε κι άφησε την γη της να καρπίσει και να παράγει το θείον δώρο, τον γλαύκο.

Όταν όμως συναντώνται η ''Εστία'', και αυτό το ζαχαρόζουμο, ο μούστος, τότε έχουμε ένα θαύμα : Το πετιμέζι!  Και επειδή όπως λένε στην Πολύδροσο, ''τα θαύματα είναι αναλώσιμα'', έστησαν ένα μεγάλο τραπέζι εκεί επάνω, μαζεύτηκαν όλοι, (μα ΟΛΟΙ!...)  και τίμησαν τον καρπό της γης τους, την  αξιοσύνη των γυναικών τους και την διάθεσή τους για καλή ζωή.

Μόνον ένας έλειπε.  Αυτός ο οποίος φύλαγε τα μεγάφωνα, τα δικά του μεγάφωνα της Κοινότητος, για να μην του τα πάρει κανείς!

Και ήταν Κυριακή πρωΐ 28 Σεπτεμβρίου 2014, δίπλα απ' το αεροπλάνο του Χρήστου, με το πετιμέζι μεταμορφωμένο σε χίλια σχήματα, με την χαρά των ανθρώπων να ομορφαίνει τον δροσερό αέρα του πρωϊνού και με τα ''όργανα'' στην άκρη να περιμένουν...

Λατρεμένη Πολύδροσος, τι έχασα...