ΔΕΙΛΙΝΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ!...

Μισοφωτισμένες σκέψεις,

στα μισά του Αυγούστου...

''...Κι άμα με το καλό, σφαλίσω τα μάτια, θέλω μια διπλόχουφτα νερό από τούτο εδώ να ρίξεις απάνω μου και ένα λιγοβέλονο κλαράκι από κείνο το πεύκο στον καφενέ που κάθομαι, έτσι, ίσα νάχω για το φευγιό μου συντροφιά, ένα κομμάτι προίκας απ' τον τόπο μου.  Μα μέχρι τότενες,
άσε με για λίγο να δώ με τα μάτια της ψυχής μου, αυτό που απ' την γέννα μου αγάπησα.  Μη μου κρένεις για λίγο, ίσαμε που να μπορέσω να ακούσω την αρωματισμένη με ιώδιο νωπάδα της θάλασσας, καθώς θα κάθεται στο πετσί μου.  Και να μπορέσω να χωρέσω στα μάτια μου, ετούτη την λειψή σε φώς ώρα, όλον τον κόσμο μου : απ' τα βραχομωλάκια εμπρός μου κι εσένα δίπλα μου, μέχρι την παραλία και το Κοκκινάρι στο βάθος.
Γείρε στο στήθος μου εσύ που με ξέρεις και βόηθα με να καταλάβω, με τι σκέφτομαι, με τι αισθάνομαι ετούτη την ώρα τηρώντας τον τόπο μου : με τους παλμούς ή τις ανάσες;...''

(η φωτογραφία είναι προσφορά ενός διαδικτυακού και πραγματικού ''φίλου'')