Cine Itea : ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΝΑΪΦ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Η αγάπη για τα χρώματα,

είναι αγάπη για την Ζωή.

   Η ''Ναΐφ'' ζωγραφική, είναι η αυθόρμητη, απαίδευτη και με ταλέντο καταγραφή εικόνων με χρώματα, επάνω σε επιφάνειες.  Είτε σε ξύλα, σε μουσαμά, είτε σε τοίχο.  Για αυτό και είναι κατανοητή, πολλές φορές υπερβολικά απλή και για αυτόν τον λόγο, πιο κοντά στους απλούς ανθρώπους.  Προέρχεται από την Γαλλική λέξη ''naive'', η οποία σημαίνει αφελής και εδώθη σε αυτό τον τύπο των ασπούδαστων (υποτίθεται) έργων ζωγραφικής, ως διαχωρισμός με τα κατασκευασθέντα έργα, με ακαδημαϊκή παιδεία περί την ζωγραφική τέχνη.

  Στην Ελλάδα είχαμε και έχουμε πολλούς Ναΐφ ζωγράφους, με γνωστότερον τον Θεόφιλο.  Αρκετούς και γνωστούς έχουμε και στην Φωκίδα και είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι και στην Ιτέα, υπάρχουν αρκετοί απαίδευτοι ερασιτέχνες ζωγράφοι.
  Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία της Γαλλίδας Ναΐφ ζωγράφου Σεραφίν ντε Σανλί και βλέποντάς την, ένα είναι το σίγουρο συμπέρασμα για τον θεατή : Η ζωή είναι χρώματα και η αγάπη για τα χρώματα, είναι αγάπη για την ζωή.

*************************************************

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ

ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ «cineitea»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/8 στις 9.30μμ

στη μαρίνα Ιτέας

Η πολυβραβευμένη γαλλική ταινία «ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΕΡΑΦΙΝ» του Μαρτέν Προβόστ με την Γιολάντ Μορό

Μια εξαιρετική ταινία-βιογραφία που σάρωσε τα βραβεία Σεζάρ (τα γαλλικά Όσκαρ). Αναφέρεται στη ζωή της Σεραφίν Λουί ή Σεραφίν ντε Σανλί (από τον τόπο καταγωγής της), μιας ταλαντούχας αυτοδίδακτης νάϊφ ζωγράφου που έζησε στις αρχές του 20ού αιώνα. Βασισμένη στην πραγματική ιστορία της Σεραφίν Λουί, η ταινία αποκαλύπτει τη συγκινητική σχέση ανάμεσα στον διορατικό έμπορο τέχνης και την χαρισματική οικιακή βοηθό.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΕΖΑΡ

1. Καλύτερης ταινίας
2. Α΄ Γυναικείου ρόλου (Γιολάντ Μορό)
3. Σεναρίου (Μαρτέν Προβόστ)
4. Φωτογραφίας (Λοράν Μπρουνέ)
5. Σκηνικών (Τιερί Φρανσουά)
6. Μουσικής (Μάικλ Γκαλάσσο)
7. Κοστουμιών (Μαντλέν Φοντέν)

ΥΠΟΘΕΣΗ

Στο Σανλίς, μια μικρή πόλη κοντά στο Παρίσι, ζει μια μεσήλικη, θρησκόληπτη καθαρίστρια, που μεγάλωσε σε μοναστήρι. Η Σεραφίν στον ελεύθερό της χρόνο ζωγραφίζει συνεχώς, αποτυπώνοντας σε ξύλινα ταμπλό εικόνες της φύσης. Στα χρώματα της χρησιμοποιεί υλικά της φύσης, όπως λάσπη, αίμα ζώων, φρούτα και πέταλα λουλουδιών. Τελείως τυχαία την ανακαλύπτει ο Βίλχεμ Ούντε, ο γερμανός συλλέκτης που είχε από νωρίς αναγνωρίσει το ξεχωριστό ταλέντο ζωγράφων όπως ο Πικάσο και ο Μπρακ, και αποφασίζει να τη βοηθήσει.

Αντίθετα με τις περισσότερες βιογραφίες καλλιτεχνών, που καταπιάνονται με πολυπροβαλλόμενες αυθεντίες και με πιο «ευγενικής φύσεως» καλλιτέχνες, η ταινία αυτή αναφέρεται σε μια ταλαιπωρημένη και μοναχική γυναίκα, η οποία καταφέρνει, μέσα στη τραχιά καθημερινότητα και παρόλη την αποθάρρυνση από το περιβάλλον της, να διατηρήσει την επαφή της με την καλλιτεχνική της φύση, αφού μάλιστα για αυτήν αποτελεί και τη μόνη διέξοδο και μορφή επικοινωνίας, σε ολόκληρη τη ζωή της.

Στον κεντρικό ρόλο η Βελγίδα ηθοποιός Γιολάντ Μορό (γνωστή από την ταινία «Το τσεκούρι» του Κώστα Γαβρά) δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία.

Στο πλάι της, ο Ούλριχ Τουκούρ («Οι Ζωές των Άλλων») ενσαρκώνει με άψογο στυλ τον Βίλχελμ Ούντε.

Ο σκηνοθέτης  Μαρτέν Προβόστ δουλεύει με ένα εξαιρετικό τεχνικό επιτελείο. Η φωτογραφία είναι υπέροχη, αναδεικνύοντας τα θαυμάσια τοπία της γαλλικής εξοχής, αλλά και τους ατμοσφαιρικούς εσωτερικούς χώρους. Σε συνδυασμό με το διακριτικό αλλά λειτουργικό μουσικό θέμα, προσδίδουν ένα ευχάριστο συναίσθημα.

Η Σεραφίν, χρόνια μετά, χαρακτηρίστηκε ως μία από τις σημαντικότερες υπογραφές στο ρεύμα των ναΐφ ζωγράφων του 20ού αιώνα). Οι πίνακές της, νεκρή φύση πάντα, παρά το κοινότοπο θέμα τους (φρούτα, λουλούδια), έμοιαζαν να εκρήγνυνται πάνω στο ξύλο.

Ακόμα και σήμερα, η Σεραφίν είναι στο επίκεντρο των φιλότεχνων. Το Μουσείο Μαγιόλ, που είχε αγοράσει τα περισσότερα έργα της από την αδερφή του Ούντε, διοργάνωσε μια μεγάλη έκθεση με αυτά.