Στην γειτονιά των αγγέλων.
Κλείνουν σήμερα 88 χρόνια από την γέννηση του Μάνου Χατζηδάκι. Από τη ημέρα όπου ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης αντίκρυσε τον κόσμο μας, τον οποίον τόσο πολύ και τόσο όμορφα ύμνησε.
Γόνος ενός Κρητικού δικηγόρου και μιάς προσφυγοπούλας από την Ανδριανούπολη, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1925 στην Ξάνθη. Νωρίς έμεινε με την μητέρα του και η μετακόμιση στην Αθήνα, δεν ήταν με τις καλύτερες συνθήκες για εκείνη την εποχή. Είχε προλάβει όμως να δείξει το ταλέντο του και την κλίση του στην μουσική, μιας και από 4 ετών έπαιζε πιάνο. Έκανε πολλές χειρονακτικές εργασίες για να ζήσει στην πρωτεύουσα και ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του το 1940 σε ηλικία 15 ετών. Γράφηκε και στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά γρήγορα την εγκατέλειψε προς χάριν της μεγάλης του αγάπης, της μουσικής.
Στην Αθήνα οι συναναστροφές του ήταν με ανθρώπους του θεάτρου, της μουσικής, της ποίησης και του βιβλίου. Γνωρίστηκε και με τον Μίκυ Θεοδωράκη και έγιναν αχώριστοι, παρ' ότι οι πολιτικές απόψεις και το μουσικό ύφος των δύο φίλων, δεν συνέπιπταν.
Για την ιστορία και μόνον να αναφέρουμε ότι υπήρξε Γενικός Διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας, ίδρυσε και διηύθυνε επί σειρά ετών το Β' Πρόγραμμα και δημιούργησε και την εξαιρετική Ορχήστρα των Χρωμάτων. Είχε ασχοληθεί με την μουσική του θεάτρου, με ενορχηστρώσεις Τραγωδιών και Κωμωδιών και με την συγγραφή και έκδοση του περιοδικού ''Τετράδιο''. Κολοσσιαίο το έργο του και η ποιότητά του ανεγνωρισμένη από όλους τους καλλιτεχνικούς κύκλους ανά την υφήλιο.
Το βραβείο ''Oscar'' το οποίο πήρε το 1961 για την μουσική του στην ταινία του Ζύλ Ντασσέν ''Ποτέ την Κυριακή'' με την Μελίνα Μερκούρη, έκανε γνωστό σε όλον το κόσμο το τραγούδι του ''Τα παιδιά του Πειραιά'' και τον ίδιον περιζήτητο στο Hollywood. Ίδρυσε την δισκογραφική εταιρεία ''Σείριος'' και οργάνωσε εξαιρετικούς μουσικούς αγώνες και εορτές, στα Ανώγεια, στην Καλαμάτα και στην Κέρκυρα.
Από το πλήθος των καταξιωμένων μουσικών συνθέσεών του θα αναφέρουμε μόνον την μουσική για την Κωμωδία του Αριστοφάνη ''Όρνιθες'' και η οποία έγινε χορογραφία για τα Κρατικά Μπαλλέτα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, καθώς επίσης το χιλιοακουσμένο και αγαπημένο ''Χαμόγελο της Τζοκόντας''.
Τέλος, να επαναλάβουμε μιά γραπτή από τον ίδιο ''απολογία'' του, η ηθελημένη παρερμηνεία της οποίας από κάποιους, δημιούργησε μια κακή εικόνα για αυτόν τον υμνητή της Ελλάδος:
''...Είμαι δημοκράτης αστός ουμανιστής και αναθεωρητής της δεξιάς... Ποτέ δεν υπήρξα αντικομμουνιστής... Εγώ περιέχω και τον αριστερό. Ο αριστερός όμως δεν με περιέχει.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου