Χρειαζόμαστε την ποίηση;
Όταν κάποιες ώρες γίνονται δύσκολες, όταν κάποιες ταλανισμένες σκέψεις ξεκινούν σαν φτερούγισμα μέσα απ' την καρδιά σου, γυροφέρνουν επίμονα το μυαλό και καταλήγουν, κόμπος στην αρχή στο λαιμό, τρεμούλιασμα του σαγωνιού σε λίγο και νώτισμα στα βλέφαρά σου στο τέλος, όταν αρχίζεις να βλέπεις μ' ανύπαρκτα μάτια, άλλα χρώματα κι άλλους τόπους και να ακούς ανείπωτες μουσικές και λόγια, ωσάν τα όσα γνώριζες, να μην υπάρχουν εμπρός σου, τότε έχεις ακουμπήσει την ποίηση!
Την χρειάζεσαι; Την χρειαζόμαστε;
'' Χαίρε, αχειροποίητη του παντός λειτουργία
Χαίρε, αχώρητη στο νού αρμονία.
Χαίρε, του Λόγου έργο αθάνατο.
Χαίρε, σοφία που καταλύεις το θάνατο.''
Λόγια μιάς ποιήτριας, κοντινής μας, εδώ δίπλα μας, στην από επάνω πλευρά του Παρνασσού.
Μ' ένα ''Αντίδωρο Καρδιάς'' γεμάτο φώς, μεθυσμένο, γεμάτο λυρισμό και ποίηση.
Μας τιμούν τέτοιοι άνθρωποι κι ο τόπος μας, ανασαίνει, όσο δύσκολες κι αν είναι οι μέρες μας.
Μαρία Σκουρολιάκου απ' την Αμφίκλεια, μ' έναν ''ακάθιστο λόγο'' πλημμυρισμένον με ''δαχτυλικά αποτυπώματα''
Από τους ανθρώπους τους ''ταγμένους'' στην ποίηση, τους γεννημένους για την λυρική εκφορά του λόγου, η Μαρία ζεί και γράφει στην Αμφίκλεια. Και για παρέα της, εκτός από τους πολλούς φίλους της, έχει το ''αντίδωρο'', το δικό της αντίδωρο. adithorokardias,blogspot.gr
Ελάχιστη προσφορά του Επίκουρο, στο έργο της Μαρίας Σκουρολιάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου