ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΙΟΥ (Σεγδίτσας) ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΣΤΙΣ 26-10-1942

                                                                                     ΑΜΦΙΣΣΑ 16.10.2020

ΔΗΜΟΣ ΔΕΛΦΩΝ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Α.Δ.Τ.: 104/2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Επέτειος ολοσχερούς καταστροφής του Προσηλίου από τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής 26.10.1942

Ο Δήμος Δελφών διοργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης για την επέτειο ολοσχερούς καταστροφής του Προσηλίου από τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής 26.10.1942, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020, με το ακόλουθο πρόγραμμα:

• 07:30 π.μ. Έναρξη Θείας Λειτουργίας στο Ιερό Ναό «Αγίας Παρασκευής» Προσηλίου

• 10:15 π.μ. Πέρας Θείας Λειτουργίας

• 10:30 π.μ. Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο πεσόντων.

Χαιρετισμός επισήμων.

Εκφώνηση πανηγυρικού.

Κατάθεση στεφάνων.

Ενός λεπτού σιγή.

Εθνικός Ύμνος

Ο εορτασμός θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση διασποράς του κορωνοϊού.

Προσήλιο (Σεγδίτσα) , 26 Οκτωβρίου 1942

Από τις πρώτες μέρες της Ιταλογερμανικής κατοχής στην περιοχή μας το 1941, αρκετοί Σεγδιτσιώτες θα βρεθούν ως διωκόμενοι από τις κατοχικές δυνάμεις στα βουνά της Γκιώνας. Στις 26 Οκτωβρίου 1942 η Σεγδίτσα καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής ως αντίποινα της μάχης της Ρεκάς , στην οποία οργανωμένη ομάδα αντιστασιακών εξολόθρευσε έναν Ιταλικό λόχο στρατιωτών.

Ήταν η πρώτη πολεμική πράξη αντίστασης στην Ρούμελη και το πρώτο χωριό που καταστράφηκε ολοσχερώς. Τον Μάρτιο του 2000 το Προσήλιο χαρακτηρίστηκε Μαρτυρικό Χωριό.

Μετά το κάψιμο του χωριού και τον εκτοπισμό των κατοίκων, οι Ιταλοί τους απαγόρευσαν έστω και την απλή επίσκεψη τους στον χώρο του καμένου χωριού. Για το λόγο αυτό εκτέλεσαν, ένα μήνα περίπου μετά την πυρπόληση, τους Ανδρέα Λίβα, Παναγιώτη Α. Κούκο, Παναγιώτη Γ. Κούκο, Μαρία Μανώλη, Ευστάθιο Δ. Μπουμπούνη, Κωνσταντίνο Δ. Μπουμπούνη και Φώτη Ε. Μαργώνη.

Τα αποτελέσματα της δραστηριότητας των στρατευμάτων κατοχής ήταν η επί οκτώ συνεχή χρόνια παραμονή του πληθυσμού κάτω από δυσμενείς και αντίξοες συνθήκες, που τους οδήγησε στα κατώτατα όρια εξαθλίωσης και χρειάσθηκαν τουλάχιστον τρεις δεκαετίες για την επαναφορά τους στην προτέρα κατάσταση. Δέκα (10) γυναίκες έμειναν χήρες, ένας (1) άνδρας χήρος, τριάντα δύο (32) παιδιά ορφανά. Και μία (1) οικογένεια, αυτή του Νικολάου Μήταλα ή Ματσούκα αφανίστηκε εντελώς…Δεν υπήρξε, ίσως, στη Φωκίδα άλλο χωριό ή πόλη, που η περίοδος της Ιταλογερμανικής κατοχής να το σημάδεψε τόσο βαθιά, όσο τη Σεγδίτσα.

Από το Γραφείο Δημάρχου