Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΗΜΟΥ ΔΕΛΦΩΝ : Ο ΠΥΘΜΕΝΑΣ ΤΗΣ ΓΛΑΣΤΡΑΣ

Η παρακμή (μας), εμπλουτίζεται :
"Ξεκατίνιασμα!..."




   Ευθυνόμεθα!  Εμείς οι ίδιοι ευθυνόμεθα, γιατί με τις επιλογές μας, με την "ιδεολογία", τις "υποσχέσεις" και τις "υποχρεώσεις" μας, καταλήξαμε να δώσουμε την ψήφο μας (άρα και την έγκρισή μας) προκειμένου να "προκόψουμε", σε ανθρώπους των οποίων ούτε τον βίον και την πολιτεία εγνωρίζαμε, ούτε τις ικανότητές τους είχαμε ποτέ αντιληφθεί.  Μας αρκούσε τότε, την ώρα της ψήφου, μια ιδεολογική ή παραταξιακή ταυτότητα.  Τίποτε άλλο.
  Και εφθάσαμε στο σημείο, στον παραπαίοντα και πάμπτωχον Δήμο μας, στον περιώνυμο Δήμο Δελφών, να προσδοκούμε να ενστερνισθούν τις λειτουργικές ανάγκες του τόπου μας, τις αναπτυξιακές προοπτικές του και την ευημερία μας, άνθρωποι των οποίων η μοναδική έως τώρα περγαμηνή, ήταν (και είναι) η κομματική ή η παραταξιακή τους ταυτότητα.


  Δημοτικό Συμβούλιο της 22ας Αυγούστου 2018, στην Άμφισσα.  Ένα ευφάνταστο κόρτσοπον, αδαές και πειθήνειο σε εντολές "ανωτέρου", είχε την εντύπωση ότι απολαμβάνει τιμών από τους αδιαφορούντες για την ύπαρξή του παρισταμένους.  Με αποτέλεσμα, η διαχείριση του αξιώματος το οποίο του είχε δοθεί  (ελλείψει άλλου...), να κυμαίνεται από τα επίπεδα της σοβαροφανούς μετριότητος, έως και εκείνα, της αθέλητης ενορχηστρώσεως μιας συμπαθητικής ...χάβρας!
   Όποιος ήθελε έπαιρνε τον λόγο, όποιος και όταν ήθελε διέκοπτε ομιλητές, ο λόγος εδίνετο επιλεκτικά και κατά προτίμηση, ο δε κανονισμός λειτουργίας του Σώματος, εχρησιμοποιείτο ωσάν λάστιχο.  Έως και εντολές δίκην διαταγών (!...) εδόθησαν, προκειμένου να εξέλθει της αιθούσης, κάποιος αντιδρών (ηπίως) δημότης, με τα γενόμενα εντός της αιθούσης.  Ο οποίος βεβαίως "έγραψε" κανονικά την εντολή, διερωτόμενος  : "Από που να φύγω;..."

  Πέραν όμως των γραφικών περιστατικών εντός του Δημοτικού Συμβουλίου, εσυνέβη και κάτι, το οποίον "φωτογραφίζει" επακριβώς, την ποιότητα, την σοβαρότητα και την (μη) επίγνωση της θέσεώς των, κάποιων θεσμικών αξιωματούχων του Δήμου μας  και καταδεικνύει την παρακμιακή περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει ο Δήμος Δελφών, εξ αιτίας αυτών των ανθρώπων.
  
Συγκεκριμένα :
Σε διάλειμμα της συνεδριάσεως του Σώματος, συναντώνται εκτός εδράνων και παρουσία δημοτών και δημοτικών συμβούλων, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ελισάβετ Κοτσάνου-Ρομβοτσάνου με την αντιδήμαρχο Δ.Ε. Καλλιέων και θεματική αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος Μαίρη Ανδρεοπούλου. Να σημειώσουμε ότι αμφότερες εξελέγησαν το 2014 με την παράταξη του Δημάρχου.
 Ανταλλάσσονται εκατέρωθεν στιχομυθίες σε έντονο ύφος και σε δευτερόλεπτα οι στιχομυθίες έγιναν ...γαλλικά!   Οι παριστάμενοι, αντιληφθέντες το περιστατικό με τις δυο "κυρίες", έμειναν άφωνοι.  Και όλοι επερίμεναν, το επόμενο ...βήμα.  Το οποίον ευτυχώς, δεν ήλθε.  Και το περιστατικό έληξε εκεί, με την απομάκρυνση της μιάς "κυρίας" από την άλλη. 
Δεν υπήρξαν πέραν της λεκτικής αντιπαραθέσεως, ούτε χειροδικίες, ούτε ...ξεμάλλιασμα, εντός της αιθούσης, αλλά φανταζόμεθα ότι εκτός "σκηνής", θα πρέπει να έγιναν και παρεμβάσεις και προσπάθειες "συμφιλιώσεως". Για το καλό του Δήμου Δελφών, βεβαίως βεβαίως...
Εξ άλλου, υπάρχουν τόσα άλλα τα οποία ενώνουν τις δυο θεσμικές αξιωματούχους του Δήμου μας, όπως η Κίνα και η Αμερική...


σ.σ. : Έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση ως ενεργοί πολίτες μιας ευνομούμενης (υποτίθεται) Πολιτείας, να ενημερωνόμεθα, να διαμορφώνουμε άποψη και να ελέγχουμε τα έργα και τις πράξεις της αιρετής αρχής του τόπου μας, είτε αυτή είναι Τοπική, Περιφερειακή είτε ακόμη και Κυβερνητική.  Και η δημόσια εκφορά της απόψεως, δεν διώκεται (ακόμη).

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ Επίκουρε
    Σε συγχαίρω για τη καταπληκτική σου ανάλυση.
    Δυστυχώς έχεις δίκιο. Αυτούς τους ανθρώπους επιλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν που αποδείχθηκαν ανίκανοι και πολύ πονηροί.
    Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουμε βάλει μυαλό ακόμη και θα ξαναπέσουμε στη λούμπα, αφού δεν αντιδρούμε, όχι μόνο στις αποτυχίες τους, αλλά και τις ανεξέλεγκτες ατασθαλίες τους και τους αφήνουμε να λυμαίνονται την εξουσία που εμείς τους παραχωρήσαμε.
    Τώρα βλέπουν τη κοινωνία να τους απεχθάνεται, βλέπουν ότι βουλιάζουν και πλακώνονται μεταξύ τους στη μοιρασιά της καλοπέρασης που πέντε χρόνια απολαμβάνουν ανενόχλητοι, κάνοντας από πάνω και τα παιχνίδια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή