Η ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ

Πρωτομηνιά

     "Δυό μεγάλα βαπόρια, κρουαζιερόπλοια, φτάσανε μαζί στο λιμάνι. Το ένα το πιο καινούργιο, έδεσε στον μώλο και το άλλο το μεγάλο, το παλιότερο και πιο φινετσάτο έκατσε αρόδου. Κατέβασε όμως 4-5 λάντζες δικές του κι άρχισε να κουβαλάει τους καμμιά χιλιαριά επιβάτες του, στον μώλο. Κι μαζί με τους άλλους τους καμμιά οχτακοσαριά απ’ το καβοδεμένο βαπόρι, ήρθανε και γιομίσανε την παραλία, τον κεντρικό δρόμο κι όλα τα παραλιακά μαγαζιά. Ξαμολυθήκανε από μόνοι τους και πιάσανε στασίδια, καρέκλες και παγκάκια, με τα καλοκαιριάτικα και πολύχρωμα ρούχα τους, με στραμμένες τις φάτσες τους και μισόκλειστα τα βλέφαρά τους κατά τον νότο, κατά την μεριά του ήλιου.

Κυριακάτικο πρωινό σήμερα, με την νωτισμένη νότια φρεσκαδούρα, νάχει την δύναμη ίσα που ν’ ανατριχιάζει την θάλασσα και μ’ έναν ήλιο να φωτίζει από την Λιάκουρα και το Κοκκινάρι, μέχρι τον Χελμό και την Γκούρα.

Πλημμύρισε η παραλία με τους ξενόφερτους κι ολούθε άκουγες αμερικάνικα, γαλλικά και γερμανικά, μιας και μόνο καμμιά διακοσαριά από δαύτους μπήκανε στα πούλμαν κι ανηφορίσανε κατά τους Δελφούς.

- Θα πέσουνε φράγκα στην αγορά σήμερα, μου είπε ο Μπάμπης, καθώς μούφερνε τον μεζέ από το δεύτερο τσίπουρο. Γαβράκο ξεροτηγανισμένον, απ’ τα χέρια της Στέλλας. Κι ένα ευρώ ο καθένας ν’ αφήσει, καλά θάναι, συνέχισε ο ίδιος. Καινούργια λεφτά είναι, που δεν τάχαμε.

Τι να του 'πώ; Ότι έχει δίκιο;...

  Συνέχισα να τηράω τον νότο καθισμένος κάτω απ’ το ψηλά κουρεμένο πεύκο και να γεύομαι με τα μάτια της ψυχής μου, ετούτο το μεγαλείο. Ετούτο το λευτέρωμα των ματιών μου να κυκλοφοράει αδέσποτο απάνω στον αφρό της δικιάς μου της θάλασσας. Της θάλασσας που μ’ άφηνε να ξεπλένω πάνω της και μέσα της, όλες τις μαυρίλες της ζωής μου που κάθε τόσο ποστιάζονται σαν μελάσα μέσα στο αίμα μου.

Καλό μήνα νάχουμε. Καλή αντάμωση με τον Χειμώνα πού 'ρχεται. “

(φωτογραφίες Μίμης Κουτρολίκος)