Κωνσταντίνου και Ελένης
"Κατά τις 9 η ώρα εψές το πρωΐ, είχανε μαζευτεί εκεί, στο καβοδέσιμο της λάντζας στο μώλο, μιά δράκα νοματαίοι όλοι κι όλοι. Κι ο καπετάνιος της, δεν την ξεκίναε, με τόσα λίγα άτομα. Άμα δε με είδανε να φθάνω κι εγώ κοντά τους, τότενες ξέλυσε το γερό σκαρί, τόβαλε μπρός και κίνησε να το βάλει στην θαλασσινή του ρότα κατά τον νότο.
Δεν είχε κόσμο απάνω στο νησί κι ο παππά-Λιάς λειτούργαε, μπροστά σε κάτι λίγους προσκυνητάδες. Κι άμα φτάσαμε κι εμείς, είμασταν - δεν είμασταν όλοι μαζί 10 νοματαίοι. Με ετούτο να συμβαίνει για πρώτη φορά, απ' ότι θυμάμαι.
Κυριακή εψές, 21 του Μάη, με το μονολείτουργο στον χρόνο εξωκκλήσι, να γιορτάζει. Βλέπεις ήτανε ταμένο κι ονοματισμένο στους Κωνσταντίνο και Ελένη. Κι ήτανε, η τιμητική του. Πεντακάθαρο, λαμπερό και περιποιημένο απ' τους επιτρόπους του Άϊ Χαράλαμπου, μιας κι εκείνη η ενορία είναι αυτή που το διαφεντεύει. Φαινότανε δε από μακριά, σαν ένα μεγάλο λευκοπερίστερο, κουρνιασμένο απάνω στο βραχονήσι. Και σαν να καμάρωνε για την φτιασά του και για την θέση του βιγλάτορα, στα ασημογάλαζα καθάρια θαλασσινά νερά, στο νότιο έμπα του χωριού μου.
Κυριακή εψές, Κωνσταντίνου και Ελένης. Με την λάντζα να πηγαινο-έρχεται απ' τον μώλο στο νησάκι κι όσο να περνά η ώρα, να πληθαίνουν οι ψυχές που κουβάλαγε.
Απ' αυτήν δε την εκδρομή-γιορτή κι ετούτες εδώ οι παρακάτω φωτογραφίες."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου