ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ - Αναφορά μνήμης και τιμής

Ημέρα γυναίκας, ημέρα της λύκαινας 

της Μικράς Ασίας

Γράφει ο Νίκος Καραμπουρνιώτης

Σήμερα ημέρα της γυναίκας, θα πρέπει ως Μικρασιάτες να σταθούμε στη μάνα που έζησε τη γενοκτονία του 14-22. Στη μάνα που ήρθε στην απέναντι Ελλάδα με τα μισά παιδιά της επειδή κάποιοι τα υπόλοιπα τα αποκεφάλισαν, τα έκλεψαν, τα εξαφάνισαν. Αυτή τη μάνα που έπρεπε να σταθεί στα πόδια της, να μεγαλώσει τα παιδιά της σε μια κοινωνία ρατσισμού. Μια κοινωνία που δεν της στάθηκε. Τη μάνα που ανέθρεψε πολλά από τα ορφανά του Πόντου. Αυτά τα όργανα που σώθηκαν από τα χατζάρια του Κεμάλ και τα σκότωσε με μια βόμβα ο Μουσολίνι το 23 στην Κέρκυρα.

Τη μάνα που της έλεγαν παστρικιά επειδή κάθε μέρα έπλενε και καθάριζε επειδή έτσι είχε μάθει. Τη μάνα που όταν πέρασε απέναντι, εδώ στην αφιλόξενη Ελλάδα, από το πένθος δεν ξαναεκοψε τα μαλλιά της και δεν έβγαλε ποτέ τα μαύρα και το μαντήλι. Η Μικρασιάτισσα μάνα ισάξια με τη Σπαρτιατισσα μάνα. 

Ευχαριστούμε όλες μανάδες, γιαγιάδες που σήμερα εμείς είμαστε εδώ και θυμόμαστε. Αυτές τις γυναίκες που κάθε Κυριακή μετά την εκκλησία άκουγαν το ραδιόφωνο μήπως ο Ερυθρός Σταύρος πει τα ονόματα των δικών τους. Αυτή τη μάνα που πέθανε χωρίς βρει κανένα δικό της άνθρωπο και πέθανε με τον καημό. Μεγάλη η ευθύνη μας ως Μικρασιάτες. Ζούμε για να θυμόμαστε. 

Aυτή η γυναίκα είναι η λύκαινα της Μικράς Ασίας