ΣΤΗΝ ΙΤΕΑ, ΣΤΟ ΗΡΩΟΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.

Στο Ηρώον...

   '' Αργήσανε να ξεκινήσουνε κι όσοι είχανε προλάβει από νωρίτερα τις πλαστικοκαρέκλες, καθόντουσαν μπροστά-μπροστά και περιμένανε ν' αρχίσει η εκδήλωση.  Οι υπόλοιποι, οι περισσότεροι δηλαδή, στεκόντουσαν ολόγυρα από πίσω όρθιοι, τριγύρω απ' το μεγάλο δέντρο, στην ανατολική μεριά του μνημείου.  Ήτανε Σαββάτο βραδάκι και για πρώτη φορά, στήθηκε πάνω στο χορτάρι της πλατείας Ηρώων, μια μικρή εξέδρα, για να τραγουδήσουν τα μικρά παιδιά του Ωδείου κι ο Γιάννης ο Σούφρας με την παρέα του, γιατί ήτανε λέει, η Ευρωπαϊκή γιορτή της Μουσικής.

   Ανάψανε και τα φώτα κι Βαλεντίνη με το ακορντεόν,
έβαλε καμμιά εικοσαριά ομορφοντυμένα μαθητούδια της, να τραγουδήσουν στίχους ελλήνων ποιητάδων, που τα κάνανε όμορφα τραγούδια κάποιοι καλοί μουσικοί συνθέτες.  Βράδιασε για τα καλά. Δροσιά, μυρωδιά απ' το πατημένο χορτάρι της πλατείας και μ' ένα καλοκαίρι που κινάει να 'ρθεί, μα που ακόμα κοντοστέκεται.  Με τις παιδικές φωνές να ακούγονται σαν προσευχές του Ελύτη και του Σαββόπουλου, μέσα απ' το ''Θαλασσινό τριφύλλι'' και τον ''Καραγκιόζη''.

   Κίνησε να παίζει την κιθάρα του μετά από λίγο ο Γιάννης ο Σούφρας.  Παρέα τού 'καναν η Βαλεντίνη με το ακορντεόν και η Κατερίνα η Ξηρού με τα πλήκτρα.  Κι όσο πέρναε η ώρα, θαρρείς πώς η μουσική στρωνόταν απάνω στο χόρτο και παραμέραγε την δροσιά, την χορταρίλα και την νύχτα, σπρώχνωντάς τες, έξω απ' την πλατεία.  Γινόμασταν όλοι κι όλα ένα, με τις μουσικές που ακουγόντουσαν εκείνη την ώρα εκεί, σ' εκείνη την γωνιά της Ιτέας.  Άρχισε να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, ο λυρισμός της καλής ελληνικής μουσικής, της έντεχνης όπως την λένε, κάνοντας τον χρόνο να σταματάει, εκείνη την όμορφη στιγμή και να μη σε κουράζει η από τόση ώρα ορθοστασία...

-  Κοιτάζει κατά 'δώ...
Είχε μιλήσει ο διπλανός μου.
-  Κοιτάζει κατά 'δώ, μου ξανάπε με σιγανή φωνή, σχεδόν σαστισμένος.
Γύρισα το κεφάλι μου προς την μεριά του.  Ήθελα να του κάνω νόημα να σωπάσει.
-  Κοίταξέ την, μου λέει.  Η ''Μητέρα'', γύρισε το κεφάλι της και κοιτάει κατά 'δώ.
Μου έδειχνε με το χέρι του μέσα στο μισοσκόταδο, το φωτισμένο Ηρώον, το μαρμάρινο άγαλμα που στεκόταν λίγο πιό πέρα από εμάς, στην μέση της πλατείας.
-  Η ''Μητέρα η Μεγαλόψυχη'' του Ζογγολόπουλου, συνέχισε να μου λέει, έστριψε το κεφάλι της κατά την ανατολή και κοιτάζει κατά την μεριά μας....
Εκείνη την ώρα ο Γιάννης ο Σούφρας τραγουδούσε τους στίχους του Ελύτη, ''Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μούλαχε δεν είδα...'' σε μουσική του Δημήτρη Λάϊου...
Σάββατο βράδυ στην Ιτέα, 22 Ιουνίου στο Ηρώον, για την γιορτή της Ευρωπαϊκής Μουσικής.''

(φωτογραφίες : Σωτήρης Κακκανάς)