Η Βεγόνια, της Μαρίας...

Πλατύφυλλη φωνή

  Είναι μια περασιά που περπατάς αλλιώτικα.

Θέλω να πω, ανεβαίνοντας σκαλιά μητέρας προς το άγιο.

Το πλατύσκαλο, προσέφερε τριαντάφυλλα εκατόφυλλα
και την τενεκεδένια γλάστρα, με μια ποδιά βεγόνιες ελληνοφυείς, πλατύφυλλες. 

 Κάποιες, μετοίκησα  κειμήλιο,    κάθε χειμώνα  τρέμοντας, του πάγου το θυμό.

Μέσα στη γλάστρα  με τη ροζ βεγόνια  έχω φυτέψει  ένα πλατύφυλλο φιλί. Ασθμαίνουνε οι χτύποι  ως  στην είσοδο  που η πασχαλιά χάιδευε  το παλιό χερούλι.

Η πασχαλιά,  μετρώντας απουσίες, πενθώντας, έφυγε κι αυτή. Ένας, δυό, τρείς.

Και δεν απόμεινε κανένας. Μονάχα τα παλιά εκατόφυλλα τα ρόδα,  που περιμένουνε,  τον ίσκιο μου  γνωρίζοντας, σαν το πιστό σκυλί τον Οδυσσέα.

Κι η   ροζ βεγόνια  με πλατύφυλλη φωνή  να με ρωτάει για τα παιδιά.

Να με ρωτάει  για τα χελιδόνια ..

 © Σκουρολιάκου  Mαρία