ΡΟΥΜΕΛΗ, ΦΩΚΙΔΑ, ΣΤΡΩΜΗ...

Στρώμη.

   ''...Λιγόστευε το ηλιοφώς και ξεθωριάζαν τα χρώματα μεσ' το χωριό και στις τριγύρω πλαγιές.  Μόνο ο ουρανός αχνοφώταε ακόμα, με εκείνη την γαλαζολουλακιά απόχρωση κατά την δύση. Ανάψαν οι λάμπες στις κολώνες κι ο πλάτανος στην
πλατεία, κράταγε το φώς χαμηλά, κάτω απ'τα φυλλοπλημμυρισμένα του κλωνάρια.  Απρίλης, βράδιασμα στην Στρώμη.

Είχε δροσό στον αέρα, μιας κι η Γκιώνα το κράταε ακόμα το λιγοστό της χιονάκι.  Κι ετούτη την ώρα, ένα μακρόστενο σύννεφο σαν σεντόνι, σα να προσπάθαε να σκεπάσει την Πυραμίδα, για τον ερχομό της νύχτας.  Με τον αποσπερίτη από πάνω του, σα να μη βιάζεται να φύγει.

Κι εσύ από απέναντι να τα τηράς, να γιομίζουν τα μάτια σου με τον ανασεμό της καρδιά σου και να χαίρεσαι γιατ' είσαι από 'κεί, γιατ' είναι ο τόπο σου, γιατ' είναι η Στρώμη...'' 

Τις Πασχαλινές μας ευχές από το ''epikourositeas.blogspot.gr''  στην όμορφη Στρώμη.