ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΤΕ, ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΡΑ!

Όταν η φάρσα

γίνεται τραγωδία!

   Εκείνα τα οποία έχουν ''αλλάξει'' για το συγκεκριμένο κείμενο, από την εποχή της πρώτης δημοσιοποιήσεώς του έως και σήμερα είναι :
-  Ο τρόπος γραφής της γλώσσας και το πολυτονικό
-  Οι υπογράφοντες και το βασικότερο
-  Η ημερομηνία.
   Αναδημοσιεύουμε το άρθρο 6 του Αναγκαστικού Νόμου υπ' αριθμόν 3 από το ΦΕΚ 67/10-7-1967 Τεύχος Πρώτο, του οποίου το θέμα είναι οι διαθεσιμότητες στο Δημόσιο.  Παλαιό το θέμα, ασχολήθηκε μαζί του και η Χούντα των Συνταγματαρχών και μάλιστα είναι από τους πρώτους αναγκαστικούς νόμους, τους οποίους υπέγραψε ο τελευταίος ''Άναξ'' της Ελλάδος Κωνσταντίνος Γλυγκσβούργος ο Β', ο επονομαζόμενος και ''βλάξ''.
   Προ ημερών, η οριακή πλειοψηφία της Βουλής, έδωσε Νομική υπόσταση σε έναν εκτρωματικό Νόμο, το περίφημο ''Πολυνομοσχέδιο'', όπου μέσω των άρθρων του, εξαφανίσθησαν ολόκληρες τάξεις εργαζομένων στο Δημόσιο, εξανεμίστηκαν πολιτικά ιδεολογήματα και ισοπεδώθησαν τα πάντα, με την χρήση του ονόματος της κατ' ευφημισμόν σημερινής Δημοκρατίας μας και βεβαίως στο όνομα και για τον σκοπό της ''σωτηρίας'' της Χώρας.
   Το παρατιθέμενο κείμενο του 1967, ελάχιστες διαφορές έχει με την φιλοσοφία του σύγχρονου ''Πολυνομοσχεδίου''.  Η κεντρική ιδέα όμως είναι η ίδια.  Και η ιστορία επαναλαμβάνεται με πανομοιότυπο τρόπο.  Έστω και σαν αιματηρή κωμωδία.
    Υπάρχει όμως μιά θεμελιώδης ομοιότητα ανάμεσα στις δύο ημερομηνίες :  Και τότε και τώρα είχαμε και έχουμε Χούντα! (Junta).  Και τούτο γράφετε μετ' ευθύνης και παρρησίας λόγου καθ'όσον:
Δεν υπάρχει προηγούμενο σε καμμιά ευνομούμενη πολιτεία, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ο υπεύθυνος και υπόλογος για την 3η Εξουσία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, να παρίσταται στην Βουλή και να ψηφίζει Νομοσχέδια της Κυβέρνησής του, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, καταδικαστική για συγκεκριμένη πράξη της ίδιας Κυβέρνησης! (ΕΡΤ).  Αντί να παραιτηθεί μετά από την άρνηση της ''Κυβέρνησης'' να εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ, αντί να αυτοκτονήσει γιατί επί των ημερών του ως Υπουργού, τελέσθηκε δημόσια η απαξίωση της Δικαιοσύνης, αντί να απαιτήσει γραπτώς την εφαρμογή του Νόμου, αυτός χαριετίζεται με ''συναδέλφους'' του, για την επιτυχία της ψήφισης του Πολυνομοσχεδίου!  
Και μόνον για αυτό, έχουμε συνταγματική εκτροπή.  Δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε και άλλες. Προς το παρόν, ''απολαύστε'' τον Αναγκαστικό Νόμο του 1967.