ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΑΦΗ ...ΣΤΗΝ ΧΑΡΜΑΙΝΑ!

       

Η Γιάννα (όχι η γνωστή),

στο ''Εν Ελλάδι'' (το γνωστό).

  

 ''...- Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Δεν πάω κάπου που δεν υπάρχει, ..πως να στο 'πώ μωρέ, αν δεν υπάρχει φινέτσα, λάμψη, αν δεν υπάρχει εκείνη η κοινωνική συναναστροφή και η αφορμή για, ..πως το λέμε, για ανταλλαγή φιλοφρονήσεων και κοινωνικής κριτικής.  Εκεί ναι, να έρθω! Αλλά εδώ;...δεν ξέρω...
Την κοίταξα πατώκορφα.  Το μαλλί μισοξέβαφο, η ρυτίδα απ' το μάγουλο να συναντάει  το σταφιδιασμένο στόμα, ενώ το φούξια μπλουζάκι, το ασορτί με το τσόκαρο απ'τον κινέζο, να παιδεύεται να μαζέψει τα κρεμασμένα στήθια της, κοντά στο κορμί της.
-  Σοβαρομιλάς; της είπα.  Δεν είσαι εσύ για τέτοια;  Δεν λές αν θα σε βάλουνε μέσα κι αν θάχουνε χώρο ακόμα και για όρθιους στο μαγαζί;  Έχεις καταλάβει μωρέ, ποιοι θάναι την Κυριακή στο Σάλωνα;
Μίλαγα με την δευτεροξαδέλφη μου την Γιάννα και της έλεγα να πάμε μαζί την Κυριακή το Βράδυ, στο ποτάδικο ''Εν Ελλάδι'' στην Χάρμαινα.   Μεγαλοκοπέλλα η Γιάννα και κράταγε, από κάποτε μεγάλο νοικοκυριό.  Είχα δεί την αφίσα για τους ''Human Touch'', που θα τραγουδούσαν λέει στο μαγαζί και η είσοδος ήταν μόνο 5 ευρώ το άτομο.  Όσο και νάτανε βαρεμένη η Γιάννα με το Life Style, ήξερε μουσική και μάλιστα είχε και μελετημένη άποψη για κάποια είδη μουσικής.  Της είχε στοιχίσει που δεν τάχε καταφέρει να πάει στην Μανωλίδου στους Δελφούς, έστω και για να φανεί στον κόσμο. Κι εγώ ήθελα να την έχω μαζί μου την Κυριακή, έτσι για παρέα, να μου μολογάει κι εμένα αν παίζανε καλά οι μουσικοί και επειδή και αυτή θα τόθελε, αλλά η κακομοίρα, δεν είχε διαθέσιμο ούτε το τάληρο για το εισιτήριο.  Έτσι λοιπόν έκανε την δύσκολη, αλλά από μέσα της θα ευχότανε να επιμένω, για να μην της πέσει και η μύτη.
-  Και ποιοί θα παίξουν; με ρώτησε. Τους ξέρεις;
-  Δεν έχεις ακούσει για τους ''Human Touch''; της είπα. Δεν έχεις πάρει είδηση τον τελευταίο τους δίσκο το ''Movin'';  Δεν έχεις ακούσει ποτέ για τον μπασίστα τον Γιώτη Κιουρτσόγλου, τον σαξοφωνίστα  David Lynch και τον πιανίστα τον Σταύρο Λάντσια;  Αυτοί έρχονται στο μαγαζί!  Και για να ξανάρθει στο Σάλωνα τέτοιο συγκρότημα, θα πρέπει να περάσουνε πολλά χρόνια! Ευκαιρία είναι, ..για αυτό σου λέω, έλα να πάμε.
Με κοίταξε με ενδιαφέρον.
-  Αυτός ο Λάντσιας, με ρώτησε, είναι αυτός ο γνωστός που παίζει πιάνο και έχει συνθέσει αυτές τις θαυμάσιες και γεμάτες λυρισμό μελωδίες στο ''ημερολόγιο ονείρων'';
-  Ναι, της απαντάω, αυτός είναι!
-  Και τι κάνει στον Σάλωνα; μου λέει.  Αυτός είναι για σαλόνια!  Αυτός είναι για εμάς!  Τι δουλειά έχει στον Σάλωνα;
Είχε καταλάβει περί τίνος πρόκειται.  Και τώρα ήθελε να κρατήσει τα προσχήματα.
-  Ναι, αλλά όμως δεν έχω τι να βάλω, δεν ξέρω πως θα είναι το περιβάλλον εκεί.
Πήγα να βάλω τα γέλια, αλλά κρατήθηκα.
-  Όπως είσαι μάνα μου, της είπα.  Για να μην φέρουμε σε δύσκολη θέση και τους άλλους άμα εσύ ντυθείς καλά.  Έτσι κι αλλοιώς, μετά θα σε πάω για σουβλάκια, μην είμαστε και με τις τουαλέτες στο σουβλατζίδικο!...
-  Καλά, μου λέει.  Κλείσε τραπέζι.  Μπροστά όμως, θέλω να τους βλέπω... Κυριακή 4 Αυγούστου, στις 10:30 το βράδυ δεν είπες;  Καλώς, εκεί θα πάμε!...''