ΣΙΝΕ ΙΤΕΑ : ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ...

Μια αφήγηση ...κινηματογραφική!

     '' - ...Μωρέ σήκω να πάμε, σου λέω!  Είναι πολύ ωραία εκεί.  Και την άλλη φορά είχε κόσμο και δροσούλα και γελάσαμε και χαχανίσαμε και είχε και ωραίο έργο.  Άντε σήκω! Δεν θέλω να πάω μοναχός μου.

    Ήμουνα στην μέση: να πάω να μην πάω.  Είχαμε πιάσει δυό καρέκλες στο πίσω μέρος του κόσμου στον μώλο και μόλις είχε αρχίσει η παράσταση των παιδιών απ' το ''Χοροστάσι'', με τραγούδια και χορούς της ξενητειάς. Δροσούλα είχε, καλά ήτανε, αλλά είχε και πολλή φασαρία εκεί στο πίσω μέρος απ' τα παιδάκια και τις γιαγιάδες, πού είχανε έρθει να δούνε τους δικούς τους να χορεύουν.  Όσο και να ήθελα να το ευχαριστηθώ, δεν με αφήνανε.

-  Πάω να πάρω σουβλάκια και μπύρες κι έρχομαι να φύγουμε. Περίμενέ με. Εντάξει;

-  Είναι σωστό μωρέ, του λέω, να φύγουμε από 'δώ για να πάμε να δούμε θερινό σινεμά, στην Μαρίνα; Και να μη δούμε τα παιδιά να χορεύουν;  Που δανειστήκανε και στολές από άλλα χωριά για να φορέσουνε, για νάναι όπως πρέπει σήμερα;  Τόση προσπάθεια έχουνε κάνει.  Να μη τα δούμε;

-  Μωρέ, εμείς δεν είχαμε κανονίσει εδώ και μέρες να πάμε σήμερα στο θερινό σινεμά; μου είπε. Συμφωνώ ότι το Χοροστάσι θάναι καλό κι αξίζει, συνέχισε, αλλά φταίω εγώ με τις μ@...ίες που κάνει αυτός που τα ξαναβάζει τα παιδιά να χορέψουν σήμερα, επειδή φύσαγε το προηγούμενο Σάββατο; Γιατί δεν τα 'βαλε για το Σάββατο, αφού ήξερε ότι την Παρασκευή αυτήν την ώρα, έχει προγραμματίσει ταινία στην Μαρίνα η Κινηματογραφική Λέσχη Ιτέας;  Και μάλιστα έχει τυπώσει και το πρόγραμμα από την προηγούμενη 'βδομάδα;  Μ@...ίες κι ανόητες κόντρες, έτσι για τον τσαμπουκά!  Σήκω να φύγουμε.  Έτσι και αλλοιώς δεν ακούς και δεν βλέπεις καλά από 'δώ...

   Εκείνη την στιγμή έβαλε τις φωνές η διπλανή μου στο παιδάκι που κουβάλαγε μαζί της γιατί εκείνο δεν είχε ησυχασμό.  Κι έτσι φύγαμε κι αφού πήραμε πίτες και μπύρες, πήγαμε στην Μαρίνα για την ταινία.  

Μόλις είχε αρχίσει η προβολή και οι καμμιά 50αριά νοματαίοι-θεατές, ήσανε απλωμένοι μέσα στην πρασινάδα, εκεί πίσω απ' το σπιτάκι του Λιμενικού Ταμείου.  Άλλος κόσμος, άλλο περιβάλλον, μα πάνω απ' όλα δροσιά και ησυχία.  Μόνο οι ομιλίες των ηθοποιών ακουγόντουσαν και τίποτα άλλο.  Βούλιαξα μέσα στο κάθισμα παρακολουθώντας τους περιθωριακούς τύπους από την Σκωτία, να ανακατεύονται με τα malt whisky και τον ''ευγενή'' κόσμο γύρω από την γευσιγνωσία και τα Σκωτσέζικα αποστακτήρια. Μεταφέρθηκα, αφέθηκα.

-  Φάε μωρέ την πίτα σου, θα κρυώσει, μου ψιθύρησε στο αυτί ο φίλος μου. 

Άρχισα να πίνω σιγά-σιγά την μπύρα μου και θυμήθηκα το παλιό ''Σινέ-Ιτιά'', δίπλα στο ''Ακτή'', με το 3Α χαλίκι στρωμένο κάτω στο χώμα και την πορτοκαλάδα ''Γλάρος'' να συντροφεύει μαζί με το αράπικο φυστίκι, εκείνες τις καλοκαιρινές βραδιές της νιότης μου.  

-  Θυμάσαι μωρέ το ''Rex''; μου ξαναψιθύρισε ο φίλος μου.  Θυμάσαι σε εκείνη την ταράτσα με τις καλοκαιρινές πάνινες καρέκλες και την γκαζόζα ''Καραντάνη'';  Θυμάσαι την οθόνη που στεκόταν πάνω απ' τα γεράνια της Κάτσαινας;

Λές και ήταν μέσα στο μυαλό μου!  Τράβηξα μια γερή ρουφηξιά απ' το κουτάκι της μπύρας και σαν να ''κατέβασα'' ρολλά στα μάτια και τ' αυτιά μου.  Σταμάτησα να ακούω και να βλέπω. Χάθηκα.

-  Να φάω και την δική σου πίτα μιας που δεν την τρώς, τώρα που τελείωσε το έργο; με ρώτησε δυνατά τώρα, σπρώχνοντάς με. 

Χαιρετήσαμε καμπόσους απ' τους παρευρισκόμενους και κινήσαμε να φύγουμε. Κοντεύανε μεσάνυχτα Παρασκευής 5 Ιουλίου 2013... ''