ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ

"Πεσκέσι"

- Πού είσαι; με ρώτησε.  Ήταν ο Νίκος ο Τοπογράφος και μόλις με είχε πάρει στο  τηλέφωνο.
- Έξω, του απάντησα, πάω να πάρω ψωμί.
- Βρε που είσαι, επανέλαβε αυτός.  Σε ποιό σημείο;
- Είμαι στη γωνία Ηρώων και Καραϊσκάκη, απάντησα, αλλά γιατί ρωτάς;...
- Μείνε εκεί που είσαι, μου είπε.  Μη κουνηθείς, έρχομαι.

  Δεν πέρασαν 15 δευτερόλεπτα και νάτονε, εμφανίστηκε με το αγροτικό και σταμάτησε μπροστά μου.  Και χωρίς να βγεί έξω απ' τ' αυτοκίνητο, έβγαλε απ' το παράθυρο το χέρι του κρατώντας δυό μπουκάλια.
- Απ' την παραγωγή μου, μου 'πε. Το 'να, το κόκκινο, είναι κρασί και τ' άλλο τσίπουρο. Ταμένα σου τάχα από καιρό, αλλά τώρα ευκαίρησα να σ'τα φέρω.  Καλόπιοτα!..
  Αυτά είπε κι έφυγε, χωρίς να προλάβει ν' ακούσει ούτε τις ευχαριστίες μου.
  Σε καμμιά ώρα μεσημέριαζε κι η ζέστα, έκανε τα τσίγκα να τρίζουν.  Λαμπάδα σήμερα, με την άσφαλτο ν' αχνίζει και μ' όσους μπορούσαν, να ψάχνουν για δροσά στη θάλασσα, ή για ίσκιο στις τέντες και τα πεύκα της παραλιακής.

  Έβαλα δυο παγάκια στο ποτήρι μαζί με κάμποσο τσίπουρο, αλλά μέχρι να κόψω λίγη τομάτα και λίγη φέτα, ετούτα εδώ λιώσανε.
Έκαμα να γλωσσάσω ανέρωτο το μοσχοβολιστό υγρό θηρίο, αλλά, τι τόθελα... Δυναμίτης!...
Κι άμα τ' αραίωσα παραπάνω από λιγάκι, ήρθε και γλύστραγε το άτιμο στο λαρύγγι μου, σαν το ξυραφοπέδιλο πάνω στον πάγο...
Και τότε, με ξαναπήρε ο Νίκος τηλέφωνο :
- Ξέχασα να σου 'πώ, ότι είναι πολύ δυνατό το τσίπουρο, μου είπε.  Και καλά θα ήτανε να το πιείς, φθινοπωριάζοντας.
- Ευχαριστώ, του είπα.  Και για το τσίπουρο και για την συμβουλή.  Κι ας άργησες...