Αναμνηστικές Κάρτες...
Μετά από την ηρωϊκή προσπάθεια των Ευρωπαίων Σταυροφόρων, να απελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη από τον ''ζυγό'' των Ελλήνων το 1204 μ.χ., υπήρξε ένα μικρό πρόβλημα. Και αυτό δεν ήταν άλλο παρά, το ποιός θα συνεχίσει το ταξείδι και τον αγώνα, προκειμένου να απελευθερωθούν και τα Ιεροσόλυμα. Έτσι και αλλοιώς, η 4η Σταυροφορία, είχε ξεκινήσει για να διώξουν οι πιστοί και πολιτισμένοι Χριστιανοί της Ευρώπης, τους άπιστους και βαρβάρους Μουσουλμάνους από την γενέτειρα του ιδρυτού της θρησκείας τους, την Ιουδαία. Εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο, παρά την πολυετή προσπάθεια διαφόρων ιστορικών και επιστημόνων, στο να εξηγήσουν, πώς τότε, τόσες χιλιάδες ανθρώπων, έκαναν λάθος στον προορισμό τους και αλλαξοδρόμησαν κατά εκατοντάδες μιλία και κανένας από αυτούς, δεν εστάθη τυχερός να αντικρύσει την πόλη των Ιεροσολύμων. Το πρόβλημα όμως, αγνοήθηκε από τους επικεφαλής ευγενείς Ευρωπαίους ηγέτες, μιάς και ο τόπος, η Ελλάδα, το Αιγαίο και τα βυζαντινά εδάφη, είχαν ανάγκη από διοίκηση. Έτσι και έκαναν. Έμειναν και ''διοίκησαν'' όλη την επικράτεια, εκτός από ένα κομμάτι ελεύθερης γής και ανθρώπων, το οποίο βρισκόταν βόρεια και ανατολικά της Μικράς Ασίας, αυτήν την περιοχή την οποία ονομάζουμε ''Πόντος''. Οι Πόντιοι λοιπόν, ναι μεν έκαναν δικό τους βασίλειο, αλλά δεν ξεχνούσαν το πού ανήκαν. Και έτσι το 1261μ.χ., κατάφεραν και έδιωξαν τους ''διοικητές'' από την Κωνσταντινούπολη και ξαναέστησαν το Βυζάντιο, χωρίς να το διεκδικήσουν.
Και φτάσαμε στο 1919, όταν η ακμή τους ήταν στο ζενίθ, παρ' όλη την Τουρκοκρατία και τους διωγμούς και οι Πόντιοι σε εκείνη την ελληνική γειτονιά, αριθμούσαν περί τις 700.000 ανθρώπων. Ενεφανίσθη ο Κεμάλ με τους Νεότουρκους και εξανδραπόδησε όλον τον εκεί πληθυσμό, δια πυρός, σιδήρου και αγχόνης. Σφαγές και πυρπολήσεις ολόκληρων χωριών, χωρίς έλεος. Επιδείξεις των ατιμασμένων ανθρώπων σε φωτογραφίες της εποχής, κυκλοφόρησαν δίκην αναμνηστικών καρτών, σε όλον τον κόσμο, προς παραδειγματισμό και σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος των Νεοτούρκων. Οι πρώτοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, όσοι έζησαν, ήσαν Πόντιοι και διεσκορπίστηκαν στην Γεωργία, την Ρωσία και την Ελλάδα.
Με καθυστέρηση πολλών ετών, το Ελληνικό Κράτος αναγνώρισε το 1994 την γενοκτονία των Ποντίων και όρισε την 19η Μαϊου, ως ημέρα μνήμης για τις θηριωδίες τις οποίες υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου, από μιά φάρα ανθρώπων, το ίχνος των οποίων, σε οποιοδήποτε σημείο του παγκόσμιου χάρτου ακούμπησαν, να είναι το αίμα.
Ημέρα μνήμης η σημερινή. Χωρίς μίσος αλλά με γνώση, χωρίς τυπικότητες αλλά με πολύ πάθος.
Και φτάσαμε στο 1919, όταν η ακμή τους ήταν στο ζενίθ, παρ' όλη την Τουρκοκρατία και τους διωγμούς και οι Πόντιοι σε εκείνη την ελληνική γειτονιά, αριθμούσαν περί τις 700.000 ανθρώπων. Ενεφανίσθη ο Κεμάλ με τους Νεότουρκους και εξανδραπόδησε όλον τον εκεί πληθυσμό, δια πυρός, σιδήρου και αγχόνης. Σφαγές και πυρπολήσεις ολόκληρων χωριών, χωρίς έλεος. Επιδείξεις των ατιμασμένων ανθρώπων σε φωτογραφίες της εποχής, κυκλοφόρησαν δίκην αναμνηστικών καρτών, σε όλον τον κόσμο, προς παραδειγματισμό και σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος των Νεοτούρκων. Οι πρώτοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, όσοι έζησαν, ήσαν Πόντιοι και διεσκορπίστηκαν στην Γεωργία, την Ρωσία και την Ελλάδα.Με καθυστέρηση πολλών ετών, το Ελληνικό Κράτος αναγνώρισε το 1994 την γενοκτονία των Ποντίων και όρισε την 19η Μαϊου, ως ημέρα μνήμης για τις θηριωδίες τις οποίες υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου, από μιά φάρα ανθρώπων, το ίχνος των οποίων, σε οποιοδήποτε σημείο του παγκόσμιου χάρτου ακούμπησαν, να είναι το αίμα.
Ημέρα μνήμης η σημερινή. Χωρίς μίσος αλλά με γνώση, χωρίς τυπικότητες αλλά με πολύ πάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου