ΙΤΕΑ : ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ!

Ο κος Επίτιμος!...

   Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες μας, από εκείνες τις αλησμόνητες, χαρούμενες και γεμάτες προσφορά και δημιουργία ημέρες του ''προ-Καλλικράτη'' παρελθόντος της όμορφης πόλης μας.  Ημέρες με πολιτισμό και αθλητισμό, ευημερία και αυταρέσκεια, ημέρες πλημμυρισμένες από ενέργεια και όνειρα των αιρετών μας για τον τόπο, των οποίων η κατάληξη είναι η γνωστή μας πιά καθημερινότητα. 

   Πέρασαν κι όλας 4 χρόνια, από την απόδοση του τιμητικού (για ποιόν;) τίτλου, του Επίτιμου Δημότη της πόλεως της Ιτέας, στον φίλο μας (από πότε;), ευεργέτη μας (σε τί μας ευεργέτησε;), προστάτη μας (από τί;), με διακεκριμένες υπηρεσίες στο Έθνος (αυτές κι αν είναι!) και γενικά στον άνθρωπο του οποίου και μόνον η παρουσία αρκεί για να καταδείξει την ανωτερότητα, την πληρότητα και την εμφανισιακή πεμπτουσία του Έλληνος Πολιτικού : 

τον κο Θεόδωρο Πάγκαλο!

Δεν θα αναφερθούμε στις διχασμένες εκείνης της εποχής απόψεις, για το εάν έπρεπε από μόνος του ο τότε Δήμος Ιτέας, να προβεί σε αυτήν την ενέργεια.  Ούτε βεβαίως και στην τότε παραφιλολογία για την σκοπιμότητα αυτής της αναγόρευσης.  Εκ του αποτελέσματος έχει κριθεί το ορθόν ή όχι και το αναγκαίον  αυτής της πράξης. 

Θα σταθούμε όμως στο απερίσκεπτο και βιαστικό της υπόθεσης, στο να ταυτίσουμε δηλαδή την πόλη μας, με έναν άνθρωπο, του οποίου ο πολιτικός βίος, πέραν του ότι είναι η προσωποποίηση της καθεστηκυίας πολιτικής νοοτροπίας, έχει να επιδείξει μόνον λάθη για το κοινωνικό σύνολο, προσβολές για τα ελληνικά χρώματα και ταπείνωση της επίσημης πολιτείας.  Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μόνον, αφήνοντας κατά μέρος το ''τιτάνιο'' σε διάφορους Υπουργικούς θώκους έργο του :

-  Την υπόθεση των Ιμίων (για τον αέρα της σημαίας μας...)

-  Την δημόσια εκφρασθείσα εκτίμησή του για τους έλληνες ένστολους και δή τους ιπταμένους

-  Την υπόθεση Οτσαλάν (αιώνια ντροπή για την εξωτερική μας πολιτική)

-  και τέλος την υποχρεωτική Αίτηση Συγνώμης της Ελληνικής Κυβέρνησης προς την Γερμανική Κυβέρνηση, για τα λεχθέντα, του τότε Υπουργού της Θ. Πάγκαλου, αναφερόμενου στην Γερμανία, περί γίγαντα με γυάλινα πόδια.

Αυτόν το άνθρωπο λοιπόν τιμήσαμε(;), αναγορεύοντάς τον σε Επίτιμο Δημότη της πόλεως της Ιτέας.  Όχι όλοι μας.  Και δεν εννοούμε με την κομματική άποψη. Όχι.  Αλλά με την αίσθηση της απόδοσης Τιμής σε εν ζωή άνθρωπο για το έργο του, την προσφορά του, το ήθος του και την αναγνώρισή του.  Τι από όλα αυτά είχε τότε ο κος Πάγκαλος;

   Η αναφορά στο πρόσωπό του γίνεται με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση στα Δημοτικά ''πράγματα'' της περιοχής μας, όπου ακούγονται και συμβαίνουν τα ανείπωτα.  Κατά το κοινώς λεγόμενο, γίνεται ''το έλα να δείς''.  Και για τον λόγο του ότι, ένας από τους επιδιωκόμενους στόχους  της τότε αναγόρευσής του ήταν η προσδοκώμενη βοήθειά του στο θέμα της διατήρησης του ανεξάρτητου Δήμου Ιτέας, από την επερχόμενη ''Καλλικρατική'' θύελλα, φαίνεται περίτρανα το λάθος της τότε Δημοτικής Αρχής.  Μας ''έμεινε αμανάτι'' όμως ο Επίτιμος  συν-Δημότη μας. 

   Το σίγουρο είναι ότι έχουν αρχίσει στον Δήμο μας οι διεργασίες για να στηριχθούν υποψηφιότητες και ψηφοδέλτια, οι ''λυκοφιλίες'' φαίνεται δεν άντεξαν, στόματα άρχισαν να ψελλίζουν, ενώ  αναζητούνται κατ' επειγόντως και υποστηρικτές και προστάτες.  Μέχρι και ''κλακαδόροι'' εμφανίσθηκαν συζητώντας δήθεν με ενδιαφέρον, για την συγκέντρωση υπογραφών περί  της ανασύστασης του Δήμου Ιτέας....

Και είναι πολύ ενωρίς ακόμα.