ΜΙΑ ΠΛΑΚΕΤΑ ΜΝΗΜΗΣ

Για τον Μπάμπη

  "Την πήραν στο τηλέφωνο.  
- Έλα επάνω, της είπαν, στο γήπεδο.
Σάστισε.  Κοντοστάθηκε λίγο, αλλά όμως την ερώτηση την έκανε : 
- Μπάς κι είναι πρωταπριλιάτικο;
- Όχι βρε Στέλλα, της απάντησε ο άλλος απ' την άλλη άκρη της γραμμής.  Είναι χαρά μας και τιμή μας να σου δώσουμε κάτι, έστω το ελάχιστο στη μνήμη του άντρα σου.  Και θέλουμε μέσα από αυτό να δείξουμε πρώτα απ' όλα σ' εσένα και την οικογένειά σου, ότι τον Μπάμπη, δεν τον ξεχάσαμε.

  Ήταν από την παρέα των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών του Λεβαδιακού που ήρθαν να παίξουν έναν φιλικό αγώνα στην Ιτέα, με τους παλαίμαχους του Αστέρα.  Το 'χανε σχεδιάσει έτσι, για να φωνάξουνε εκεί και την Στέλλα και να της δώσουν μια πλακέτα που 'χανε ετοιμάσει για την μνήμη του συγχωρεμένου τον άντρα της.  Έτσι κι έγινε.

  Την Δευτέρα λοιπόν, 1η τ' Απρίλη, στο γήπεδο της Ιτέας, η ομάδα-παρέα απ' την Λειβαδιά, έδωσε αυτή την πλακέτα στην Στέλλα, την σύντροφο του αδικοφευγάτου, του Μπάμπη. Και κουβαλήθηκαν όλοι τους εκεί στο γήπεδο, θέλοντας να τιμήσουν την μνήμη του παλιού συμπαίχτη και φίλου τους, δείχνοντας μ' αυτό το όμορφο αναμνηστικό, την εκτίμηση που του είχαν, σαν αθλητή και σαν άνθρωπο.
Συγκίνηση, αγκαλιές και χειραψίες την πρωταπριλιά στο γήπεδο, στην Ιτέα.

  Κι άμα γύρισε στο μαγαζί της η Στέλλα, αυτό που συνεχίζει επάξια να κρατάει μαζί με τα παιδιά της και που γράφει απ' έξω "Μπάμπης",  έβαλε την πλακέτα ανοιχτή πάνω στο ράφι με τα μπουκάλια, για να φαίνεται.  Γιατί ετούτο εδώ το μαραφετάκι, δεν ήταν κειμήλιο και στολίδι για το σπίτι της.  Ήταν η φανερή προίκα του συγχωρεμένου του άντρα της, που σαν βγήκε στην τελευταία του αλλαγή από τον αγώνα ετούτης εδώ της ζωής, είχε κοντά δυο χιλιάδες κόσμο σαν σε κερκίδα τριγύρω του, να τον χειροκροτεί.  Και για αυτό, την έβαλε επάνω στο χαμηλό ράφι του μαγαζιού, δίπλα στο καντηλάκι του, για την βλέπουν όλοι.  Για να τον θυμούνται όλοι."