ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΜΩΛΟ

Ψαρεύοντας

   "Εψές ήτανε, το Σάββατο. Είχε υγρασία και ο ήλιος πάλευε να στείλει το φώς του, κάτω απ' τα χαμηλά και γκριζομελανιασμένα σύννεφα. Αλλά δεν έκανε κρύο. Κι ο μακρόστενος μώλος, μεσημεριάζοντας, έμοιαζε σαν απάτητη κι άστρωτη ακόμα πασαρέλα, με μοναχά τρείς δεκεμβριανούς ψαράδες να βρίσκονται πάνω του, που σαν να πιστεύανε ότι θα βγάλουν την ψαροτηγανιά με τα καλάμια τους.
Ο ένας, τα είχε βάλει στον "αυτόματο" κι οι άλλοι δυό, μοιράζανε τα δολώματά τους, στις γοπούλες, στα ζαργουδάκια και στις παπαδιές που γυροφέρνανε μεσημεριάτικα στην ανατολική πλευρά του μώλου.
  
  Ιτέα, με τον Δεκέμβρη να μην έχει μεσιάσει ακόμα και με την θάλασσα στο λιμάνι της, να δοκιμάζει σαν φορεσιά της, τα σταχτιά και τα μολυβιά χρώματα που τις χαρίζανε τα βροχοσύννεφα από πάνω της. Κι έρχονται οι γιορτάδες, που λέγανε κι οι παλιότεροι..."