Η ...''ΓΡΑΦΙΚΗ'' ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ UNESCO ΜΕ ΤΗΝ ΦΩΚΙΔΑ

Με το βλέμμα ενός Στρωμίτη

    Σύμφωνα με το πνεύμα της ''αγοράς'' στην παροχή υπηρεσιών των εκδιδομένων γυναικών, υπάρχουν ηλικιακά όρια, όπου λόγω της ''φθοράς'', η ''ζήτηση'' περιορίζεται έως και σταματά τελείως.  Λογικά λοιπόν, ο ''επενδυτής'' αποσύρει το κεφάλαιό του από την ''πιάτσα'' και πονηρός ών, έχει έναν καλό λόγο να ειπεί για την ''χρησιμοποιημένη'' και επί σειρά ετών εκ-μεταλλευόμενη από αυτόν πρώτη ύλη.  Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για ''αποκατάσταση''!...

   Έτσι και η UNESCO.  Μετά από πολλά χρόνια υπερεκμετάλλευσης, ήλθε η ώρα να ''αντιμετωπίσει'' έστω και χαλαρά, τις εξορύξεις
και τις παρεμβάσεις, τουλάχιστον σε τοποθεσίες ονομασμένες ώς τέτοιες ''Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς''.  Το ότι είχε προηγηθεί η ''πιάτσα'' (παγκόσμιες εταιρείες εξόρυξης), μάλλον έχει σχέση με την τήρηση των ''κανόνων'' του παραδείγματός  μας!...  Δεν παύει όμως να είναι μια αρχή.

Όσον αφορά την δική μας σχέση εδώ στην Φωκίδα, με την ...πρώτη ύλη, οι προβληματισμοί του Στρωμίτη φίλου μας και ειδικού περί την UNESCOλογία Γιώργου Πετσωτά, εμάς προσωπικά μας βρίσκουν σύμφωνους.  Για τον Δήμο Δελφών και το ΥΠΠΟΤ, δεν γνωρίζουμε.  

Ή μήπως από τα φαινόμενα γνωρίζουμε;...

******************************************************************