Ο Φούρνος της γειτονιάς μας
Είναι αυτό το οποίο πολλές φορές αισθανόμεθα και το περιγράφουμε, μονολογώντας : "το δικό μας μαγαζί...". Αυτό ακριβώς!
Δεν υπάρχει περίπτωση, να εισέλθει στο κατάστημα άνθρωπος και να μην τον καλημερίσουν με το μικρό του όνομα. Εκτός κι αν είναι η πρώτη του φορά εκεί. Να μην εξυπηρετηθεί ταχύτατα, ευγενικά και πάντα με το χαμόγελο. Να μην αντιμετωπισθεί με σοβαρότητα ή οικειότητα (αναλόγως) και να μην ακούσει αυτή την χαρακτηριστική σε χροιά και με ρουμελιώτικη προφορά φωνή της επί των πωλήσεων κυρίας, να λέγει : "το προζυμίσο τελείωσε, θές χωριάτικο;..."
Πεντακάθαρο και οικείο, με γεμάτα από ενωρίς το πρωΐ ράφια και προθήκες, με ένα σωρό καλούδια κι αρτολιχουδιές. Όχι πληθωρισμό. Μόνον όσα χρειάζονται. Κι όταν τελειώνουν κάποια από αυτά, με στεντόρεια φωνή, να ειδοποιείται ο εργαζόμενος ολίγον πιο πίσω φουρνιστής , να μεριμνήσει για την έγκαιρη αντικατάσταση των παραγγελομένων.
"Το δικό μας το μαγαζί", το αρτοποιείο της γειτονιάς μας. Οικογενειακή επιχείρηση, χαρούμενοι άνθρωποι, συνειδητοί επαγγελματίες, με την ποιότητα των προϊόντων τους, να έχει σφυρηλατήσει από ετών, την καλή σχέση και την εμπιστοσύνη των πελατών, προς το κατάστημά τους.
Καλημέρα Νίκη, καλημέρα Μπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου