...ή τηρώντας την τύφλα μας"
Είναι απαραίτητο όμως και είναι υποχρέωσή σου να τον σέβεσαι. Διαφορετικά, περισσεύεις.
Και θα πρέπει να σέβεσαι μαζί με τον τόπο σου, αν όχι όλους όσους υπάρχουν εκεί, τουλάχιστον αυτούς που παλεύουν για να μείνουν εκεί, που μεγαλώνουν μαζί με εσένα εκεί και που το μεροκάματό τους περνάει μέσα από συμπληγάδες.
Θα πρέπει να σέβεσαι όλους αυτούς, που δεν σου έδωσαν το δικαίωμα για να κρίνεις τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία πορεύονται καθημερινά για να μπορούν να υπάρχουν. Πολύ δε περισσότερο αυτούς, που ο αόρατος για εσένα σταυρός που κουβαλάνε στην πλάτη τους, είναι δυσβάσταχτος. Και που ο αγώνας για την επιβίωσή τους είναι τιτάνιος.
Θα πρέπει να τους σέβεσαι, όσο κι αν δεν αγαπάς εσύ τον τόπο σου. Γιατί αυτοί, τον αγαπούν. Και το δείχνουν καθημερινά, χωρίς να έχουν την ανάγκη ή την υποχρέωση να το κάνουν. Κι αυτούς τους αγαπούν όλοι οι υπόλοιποι. Γιατί το αξίζουν.
Το να τηράς τον Νότο, ετούτον εδώ τον Νότο, είναι ευτυχία. Κι ας κάθεσαι πάνω σε χρωματιστό σκαμνί ή παρδαλή καρέκλα."
Ιτιώτης
φωτογραφίες 12-4-2018
Καλά τα λές φίλε Ιτιώτη. Εγώ θα έβαζα και μια κουβέντα παραπάνω : Μην ξανάρθεις να καθίσεις να πιείς στη παραλία άμα δεν σαρέσουνε οι καρέκλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάμεικτα συναισθήματα και απορίες γεννήθηκαν διαβάζοντας τη σκέψη σου.
ΔιαγραφήΩστόσο, από πόσες Συμπληγάδες περνά αυτή η αγάπη! Ν' αγαπάμε την αγάπη των άλλων. (Μαιρηνίκη)