ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΕΑ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ

Μενεξεδόχρωμα

(φωτο : Κατερίνα Καραγιαννάκου)

   “...Θαρρείς πως είσαι καλότυχος, άμα στο μπατάρισμα του ήλιου γιομίζουν τα μάτια σου με μενεξεδιά και λουλακιά χρώματα. Άμα στο χάσιμο της μέρας τα χαμηλοβούνια του ορίζοντα, γίνονται μια μαβιά σκουρόχρωμη κορνίζα στον πίνακα π’ απλώνεται μπροστά στα μάτια σου και μέσα του είναι απ’ τη φύση βαλμένα, όλα εκείνα που αναπαύουν τις αισθήσεις σου.

   Θαρρείς πως είσαι καλότυχος, άμα κάτι τέτοιες ώρες, πλημμυρίζουν τα ρουθούνια σου και τα πνεμόνια σου από ιώδιο, με μια μυρουδιά που την γεννάει εκεί εμπρός σου, μια λουφαγμένη θάλασσα, απρόθυμη να κοροϊδευτεί ακόμα και με τα βότσαλα που την ακουμπάνε.

Ανασεμός. Θαμπό το φως, μα επιδέξια χρωματισμένο, μέσα σε ετούτη εδώ την μικρή αυλή της πλάσης.

   Ιτέα, σουρούπωμα της Τρίτης 27 του Δεκέμβρη 2016, δυό μέρες μετά απ’ τα Χριστούγεννα, με τον ήλιο να αφήνει πίσω του κατάλοιπα απ’το σημερινό φευγιό του, ετούτα εδώ τα μενεξεδιά, λουλακιά και μουντά σκουρογάλαζα χρώματα.

Άρχισαν να φαίνονται απ' το "Μαϊάμι" τα λαμπάκια από το συρματόδεντρο του μώλου και οι λιγοστές λάμπες στους φανοστάτες, ίσα που μαρτυράνε ότι εκεί, μια τσιμεντένια λουρίδα μπαίνει μέσα στη θάλασσα.

   Θαρρείς πως είσαι καλότυχος, άμα κάτι τέτοιες ώρες, μπορείς να βλέπεις με την καρδιά σου.   Άμα νοιώθεις ότι ετούτος ο νότιος θαλασσινός ορίζοντας, που σταματάει στα βουνά του Μωριά, είναι ένα με το παρτέρι του σπιτιού σου, εκεί όπου η μάνα σου έβαζε τις γλάστρες με τα γεράνια και τους βασιλικούς. Κι αυτό το ζείς, το αισθάνεσαι κι είναι κληρονομιά σου.

  Τελεύει το 2016. Ας είναι ετούτες οι εικόνες η παρακαταθήκη που αφήνει στο νέο χρόνο. Αυτά τα χρώματα κι αυτοί οι αναπαμοί των ματιών και της καρδιάς μας. Για όσους αισθάνονται με τους παλμούς της κι αναπνέουν με το αίμα της.

Καλή Χρονιά να ‘χουμε...” 

(σ.σ. : Η φωτογραφία είναι μια από τις 4 με το ίδιο θέμα από άλλες τοποθεσίες της Ιτέας και Κίρρας, της Κατερίνας Καραγιαννάκου)