ΨΕΜΑ Μαρία;...

 

Ψέμα διάρκειας

Το ξέρεις πια.
Οι ώρες θρέφουνε το έρεβος.
Κι αν περπατάει
το φως του φεγγαριού μαζί σου
κι αν σε μια χούφτα θάλασσα
το θαύμα κοινωνάς
κι αν μια κιθάρα
τις στιγμές σου ζωγραφίζει,

δίπλα σου  

μάνες νανουρίζουν αίματα
στύβουν τα στήθια σε άψυχα κορμιά
και η αγάπη κλαίει
σε κόκκινα ταξίδια
που βογκούν
για τις σπονδές της Δύσης.
Ψέμα διάρκειας
ντυμένο αρετή
και δεν αντέχω πια

τη φορεσιά του.

© Σκουρολιάκου Μαρία