ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΧΟΙΝΑΣ : ΠΕΡΙ ΘΡΑΣΟΥΣ, ΠΕΡΙ ΚΑΠΗΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΑΠΑΤΗΣ

Απάντηση 

σε δημοσιευμένο άρθρο

   Για τους μη γνωρίζοντες, την προηγούμενη Πέμπτη 30-10-2014, το Πρωτοδικείο Αμφίσσης, στην πρώτη πρωτόδικη απόφαση για την υπόθεση του Επιμελητηρίου Φωκίδος, κατεδίκασε πρώην μέλη του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου, για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του πρώην Προέδρου του, κου Μυταρά.

   Το Δικαστήριο, δεν ασχολήθηκε με την επί μακρόν ''αποδιοπομπαία'' υπόθεση της παραλαβής ή μη, ενός έργου-παραγγελία του κου Μυταρά, παρά μόνον με την επιστολογραφία του έκπτωτου τότε Προέδρου και τις αντιδράσεις των μελών του Δ.Σ. 

    Παρ' ότι εκκρεμούν, ακόμη και ευρωπαϊκά δικαστήρια, υπήρξε διθυραμβικό άρθρο του κου Μυταρά, το οποίο εφιλοξενήθη εχθές από 2-3 τοπικά Blogs και ιστοσελίδες, με αιχμές κατά των κατηγόρων του και με έπαρση για την υποτιθέμενη, έστω και σε πρώτον βαθμό, δικαίωσή του.

Επί αυτού του άρθρου λοιπόν, απαντά σήμερα ο κος Στέλιος Σχοινάς.

   Εμείς το μόνο το οποίο έχουμε να προσθέσουμε, είναι η λαϊκή ρήση : ''Θα είναι μακριά η νύχτα''.  Και φοβούμαστε ότι θα είναι και επώδυνη.

*******************************************

Στέλιος Σχοινάς

Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός

Πρώην Α’ Αντιπρόεδρος Επιμελητηρίου Φωκίδας

Ιτέα Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Απάντηση σε δημοσίευμα για το Επιμελητήριο

“Ας μην βιάζονται να καμαρώσουν γιατί το ψέμα έχει πολύ κοντά πόδια!

και ας μην ξεχνούν ότι:

Ο τρόπος που ‘’εκδικείται’’ η αλήθεια είναι σκληρός. Διαπομπεύει όσους την ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ, εξαφανίζει όσους ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ την διατυμπανίζουν και όσους χρησιμοποιούν την ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ ΤΗΣ σαν γνησιότητα!”

O κ. Μυταράς δημοσίευσε άρθρο με τίτλο: Ο μύθος που κατέπεσε στην Ελληνική Δικαιοσύνη, σχετικό με την γνωστή ταλαιπωρία του Επιμελητηρίου Φωκίδας με το έργο της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ.

Ο σωστός τίτλος θα ήταν ένας από τους παρακάτω ή και οι τρείς μαζί:

1. Η επί Δικαστηρίω Απάτη (άρθρο 386 ΠΚ), με ψευδείς κατά συρροή βεβαιώσεις.
2. Το τέλειο έγκλημα. Πώς μπορούμε να υποχρεώσουμε το Ελληνικό Δημόσιο και την Ευρωπαϊκή Ένωση να πληρώσει τεράστια ποσά για ανύπαρκτα έργα.
3. Το ψέμα έχει πολύ κοντά πόδια γι αυτό ο τρόπος που ‘’εκδικείται’’ η αλήθεια είναι σκληρός.

Πριν από μερικούς μήνες ο κ. Μυταράς ήταν κατηγορούμενος γιατί με συκοφάντησε. Τότε με παρακάλαγε να τον συγχωρήσω δηλώνοντας ότι με εκτιμά, ζητώντας μου συγγνώμη. Υπέγραψε σχετικό έγγραφο και τον συγχώρησα, παρά το γεγονός ότι προϋπήρχε καταδίκη του, για ίδια κατηγορία, σε ποινή φυλάκισης και πληρωμή χρηματικού ποσού για την ηθική μου ικανοποίηση. Δέχθηκα να αποσύρω την μήνυση γιατί στόχος δικός μου ήταν η διάσωση του Επιμελητηρίου από τους κινδύνους που το έχει περιπλέξει ο ίδιος και η πολύ μικρή παρέα του.

Στο δημοσίευμά του καυχάται ότι δικαιώθηκε και ότι τα δέκα πέντε (15) από τα είκοσι ένα (21) μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς επίσης η Γραμματεία του Επιμελητηρίου και οι επιβλέποντες το έργο, είχαν τυφλωθεί και δεν είδαν ότι το έργο της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ (δήθεν) ήρθε στο Επιμελητήριο!

Το Επιμελητήριο είναι ΝΠΔΔ, δηλαδή Δημόσιο. Πώς είναι δυνατόν να έχει έρθει το έργο και η επίσημη Δημόσια Αρχή να μην το είδε; Το είδε όμως η παρέα που εξαπάτησε τις Δικαστικές Αρχές.

Είναι γνωστό ότι εκκρεμεί δικαστική διαμάχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον της χώρας μας για τα έργα της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ.

Η ώρα της δικαίωσης και του τέλους της ταλαιπωρίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των τότε μελών του Δ.Σ., από μια ασήμαντη ομάδα ψευδολόγων πλησιάζει.

Ο πρώην Πρόεδρος του Επιμελητηρίου σε συνεργασία με λίγους ακόμη, ψευδώς βεβαίωναν σε επίσημα δημόσια έγγραφα ότι το έργο έγινε, επιδιώκοντας την παραπλάνηση των Δικαστικών Αρχών και την πληρωμή αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ δημοσίου και ευρωπαϊκού χρήματος.

Κατάφεραν να εκμαιεύσουν δικαστική απόφαση από το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά, προφανέστατα βασισμένη (αρκεί μια ματιά στο σκεπτικό της Απόφασης) στα ψευδή στοιχεία που διοχέτευσαν.

Σήμερα ανεμίζουν την Απόφαση του Διοικητικού Εφετείου, διατυμπανίζοντας ότι η ανάδοχος δικαιώθηκε από το δικαστήριο!

Σε κάθε περίπτωση η Απόφαση είναι άσχετη με πληρωμή οποιουδήποτε χρηματικού ποσού για το δήθεν έργο.

Παρερμηνεύοντας την Απόφαση αυτή, προσπάθησαν και προσπαθούν να παρασύρουν, για να πληρωθεί το τεράστιο ποσό.

Πρόκειται για προφανέστατη Απάτη επί Δικαστηρίω (άρθρο 386 του ΠΚ), διότι η δικαστική απόφαση στηρίχτηκε σε έγγραφα του Επιμελητηρίου, υπογραμμένα από τον Πρόεδρο (Ε. Μυταρά), τα οποία δεν είχαν εκδοθεί νόμιμα, καθόσον το περιεχόμενο τους δεν ανταποκρινόταν στις σχετικές με το ζήτημα αυτό Αποφάσεις του ΔΣ.

Το θέμα έχει πάρει το δρόμο του για την αποκατάσταση της αλήθειας, την περιφρούρηση της διασπάθισης του Δημοσίου Χρήματος και την διαφύλαξη του κλονισμένου κύρους της χώρας μας!

Η συντριπτική πλειοψηφία των τότε μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Επιμελητηρίου Φωκίδας, ως μια μικρή λάμψη φωτός στην δοκιμαζόμενη, από την κατάχρηση δημοσίου χρήματος χώρα μας, αντιστάθηκε σθεναρά στην σχεδιασμένη εξαπάτηση του Ελληνικού Δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από μια ομάδα επίορκων δημόσιων λειτουργών και μια εταιρεία που δέχθηκε και επεδίωξε να εισπράξει 400.000,00 €, με βάση ψευδή στοιχεία.

Δεν τους έφτασε το όλο φιάσκο που σχεδίασαν για την είσπραξη από το δημόσιο εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, προσπαθούν να σπιλώσουν την ηθική υπόσταση των ανθρώπων που αντιστάθηκαν για να προστατεύσουν το δημόσιο χρήμα και τον Φορέα που υπηρετούσαν.

Η δημοσίευση περιέχει, επίσης, ψευδή στοιχεία περί δήθεν τιμωρίας κάποιων μελών του Διοικητικού Συμβουλίου για συκοφαντική του δυσφήμηση και ότι τα δικαστήρια τον δικαίωσαν!

Σίγουρα ο πρώην Πρόεδρος του Επιμελητηρίου και η μικρή παρέα του, αισθάνονται να έχουν διαπράξει το ΤΕΛΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ και καμαρώνουν γι αυτό.

Ας μην βιάζονται να καμαρώσουν γιατί το ψέμα έχει πολύ κοντά πόδια!

και ας μην ξεχνούν ότι:

Ο τρόπος που ‘’εκδικείται’’ η αλήθεια είναι σκληρός. Διαπομπεύει όσους την ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ, εξαφανίζει όσους ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ την διατυμπανίζουν και όσους χρησιμοποιούν την ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ ΤΗΣ σαν γνησιότητα!

Ο Ρήγας Βελεστινλής είπε: «Όταν παραστήσει κανείς γυμνή την αλήθεια, φαίνεται σκληρός και ανυπόφορος. Είναι όμως πραγματικά επωφελής».

Επειδή, πρόσφατα διάβασα ένα σχετικό σχόλιο στις τοπικές ιστοσελίδες, το μεταφέρω λόγω του πραγματικού ενδιαφέροντος που προκαλεί. Σημειώνω ότι τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά και προέρχονται από ερώτηση που έκανε στην Βουλή ο Βουλευτής Αχαΐας κ. Νίκος Νικολόπουλος:

Το σχόλιο αναφέρει:

«Προς το παρόν ο κ. Μυταράς οφείλει να απαντήσει πώς τα παρακάτω Επιμελητήρια, σημαντικά μεγαλύτερα από το δικό μας, έφτιαξαν τις ιστοσελίδες τους με ποσά πολύ μικρά και το δικό μας χρειάστηκε 270.000 ευρώ;

Τελικά το Επιμελητήριο Φωκίδας έφτιαξε την ιστοσελίδα του (www.epimelitiriofokidas.gr) με άλλον κατασκευαστή, ντόπιο, με 6.800 ευρώ. Η ιστοσελίδα υπερκαλύπτει τις ανάγκες του Επιμελητηρίου, όπως οι υπάλληλοι βεβαιώνουν.

Επιμελητήρια και ποσά που πλήρωσαν για τις ιστοσελίδες τους:

• Ρεθύμνης: 4.661, ευρώ και 1.200 και 2.975  ευρώ για αντίστοιχες αναβαθμίσεις.
• Έβρου: Κόστος μόλις…9.500 ευρώ…
• Φωκίδος: Κόστος μόλις 6.800 ευρώ εξυπηρετεί άριστα τις ανάγκες του Επιμελητηρίου και για την μελλοντική αναβάθμισή του ζητήθηκαν 4.000 ευρώ. Ας μας εξηγήσει κάποιος γιατί «σκούζουν» να πληρώσουν 270.000 ευρώ.
• Αργολίδος: Κόστος: 1.500 ευρώ.
• Κιλκίς: Ο δημόσιος ανοικτός διαγωνισμός που προκηρύχθηκε, κερδήθηκε από την εταιρεία EMETRIS ΑΕ η οποία κατασκεύασε την ιστοσελίδα με κόστος 4.789,92 ευρώ!
• Καβάλας: Το έργο ανατέθηκε μετά από απόφαση της Διοικούσης Επιτροπής του Επιμελητηρίου στον Ιωσήφ Μανελίδη. Για την δημιουργία του site δαπανήθηκαν 1.428 ευρώ.

Μήπως η Φωκίδα έχει μεγαλύτερες ανάγκες από την Καβάλα, το Άργος και τα άλλα Επιμελητήρια;»

**********************************

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Όπλο τους για την επίτευξη του τέλειου εγκλήματος που σχεδίασαν, είναι η πάγια τακτική που συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, να προσωποποιούν την αντιδικία, ώστε να υποβαθμίζεται η ζημιά του κοινωνικού συνόλου, να σε παρουσιάζουν ως δικομανή και ότι αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζεις την δικαστική διαμάχη.

Δηλαδή θέλουν να σε αναγκάσουν να τα παρατήσεις για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν, ανεμπόδιστοι, τα σχέδιά τους.

Ευτυχώς η συντριπτική πλειοψηφία των τότε μελών του Δ.Σ. του Επιμελητηρίου δεν «τσίμπησε» και έκανε το καθήκον της, ως είχε υποχρέωση, υπομένοντας τεράστιας έκτασης άδικες ταλαιπωρίες από τους διαχειριστές του ψέματος.

Τα ίδια, ακριβώς, έχουν διαδώσει και για μένα. Επί σαράντα χρόνια ελεύθερος επαγγελματίας, μελετητής έργων και κατασκευαστής, με εντονότατη δραστηριότητα, ουδέποτε μήνυσα κανέναν από τους χιλιάδες συνεργάτες μου και ουδέποτε μηνύθηκα από κανέναν. Και όμως προσπαθούν να μου προσάψουν τον τίτλο του δικομανούς.

Δηλαδή προσπαθούν ακόμη και στο μηδέν να δώσουν μεγάλες διαστάσεις.

Το θράσος τους είναι απύθμενο.