Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020

ΣΤΟ ΧΡΙΣΣΟ, ΣΤΗΝ ΖΑΦΕΙΡΑ.

Στην γειτονιά μας


  "Παρεΐτσα μικρή είμασταν και κινήσαμε κατά το βορρά μέρα σχόλη που ήτανε, για κανένα τσίπουρο με θέα από μακριά τον ελαιώνα και τον Κορινθιακό.  Και λέγαμε να τραβήξουμε κατά το Χρισσό, ή ακόμα παραπάνω, κατά τους Δελφούς.

  Λιακάδα σήμερα, ανείπωτη, μ' όλα τα χρώματα που χωράγανε μέσα στα μάτια μας, να λαμπυρίζουνε ετούτη εδώ την Κυριακή του Οκτώβρη, κάνοντας ολόκληρον τον τριγύρω μας ορίζοντα, να ομορφοδείχνει, μετά απ' το προεψεσινό ξέπλυμα της βροχής.

  Κι όσο και να το τηράς αυτό το γήινο χαλί απ' το Χρισσό που καταλήξαμε, έτσι όπως απλώνεται αιώνες τώρα από 'δώ ίσαμε το Γαλαξείδι κι ακόμα παραπέρα φτάνοντας στον Μωριά, δεν το χορταίνεις με τον ομματιών σου το μυαλό, παρά μόνο με της καρδιά σου το γαλήνεμα και τους χτύπους.

   Δεν έφτανε ο μεσημεριάτικος ήλιος στο πλακόστρωτο της μικρής πλατείας.  Τον σταματούσαν τα  πλατανόφυλλα κι ας είχαν αρχίσει να αραιώνουν, να γίνονται κιτρινο-κανελλιά μέρα με την μέρα εδώ κι ένα μήνα και να πέφτουν χάμω.  Και το τραπεζάκι όπου κάτσαμε, κάτω από ετούτον εδώ τον ίσκιο, μας φάνταζε σαν βωμός, με τα καλούδια πούφερε κι έβαλε πάνω του η Ζαφείρα, μαζί με τα τσίπουρα : σπιτίσιες πίκλες, τυριά και χοιρινή τηγανιά.

  Σταυρώσαμε κάνα-δυό κουβέντες μαζί της, για το καφενείο του άντρα της, για τα ενοικιαζόμενα και για την βουβαμάρα στο Χρισσό.  Ακόμα και για τον παιδεμό της απ' τον κορωνοϊό! Για το όμορφο χωριό με τα δίπατα παραδοσιακά αστικά σπίτια, που κάποτε έσφιζε από ζωή και που τώρα ίσα που μπορεί να κρατάει όσους Χρισσαϊτες ειλικρινά τ'αγαπάνε. 

-  Είναι το μοναδικό χωριό στη Στερεά, μας είπε η Ζαφείρα, με 4 χαρακτηριστικά :

1.  Έχει ιστορία μερικών χιλιάδων χρόνων, 

2.  Έχει μοναδική θέα (σχεδόν ολόκληρο το Δελφικό Τοπίο), 

3.  Έχει ένα καταπληκτικό Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο και

4.  Είναι το μοναδικό χωριό που δεν πιάνει λάσπες (το κλίμα του όντως είναι εξαιρετικό).

Δεν μας έκανε καρδιά να φύγουμε από 'κεί.  Ακόμα και μετά απ' τα τρίτα τσίπουρα.  Γιατί ακόμα μια γύρα να ερχότανε, θα φεύγαμε χορτασμένοι!...

Φθινοπωρινής Κυριακής μεσημέρι.  Στο Χρισσό." 







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου