Γύρω από ένα ταψί μουσακά
"Θάτανε 12 παρά, σε λίγο μεσημέριαζε, ετούτην εδώ την λιόφωτη Κυριακή του Σεπτέμβρη. Μου μήνυσε στο τηλέφωνο να πάω απ' το σπίτι για να τον βοηθήσω λίγο. Είχε καταπιαστεί με κάτι δύσκολο είπε κι ήθελε και παρέα και βοήθεια.
Ήταν ο φίλος μου ο Νίκος και τον βρήκα γερμένον απάνω απ' ένα ταψί, να στρώνει κοκκινιστόν κυμά στις φρεσκοτηγανισμένες μελιτζάνες, τις απλωμένες στον πάτο του ταψιού.
- Πάρε και χτύπα την μπεσαμέλ, μου είπε, δείχνοντάς μου με το κεφάλι του μια γαβάθα, γιομάτην με τα υλικά για την κρέμα. Και γρήγορα, συνέχισε, γιατί θα κόψει και σε λίγο την χρειάζομαι πάνω απ' τον κυμά.
Έκαμα ότι μου είπε και σε λίγο το ταψί είχε μπεί με τον μουσακά πασπαλισμένον με τριμμένο τυρί, μέσα στον φούρνο.
Έπιασε δυο ρακοπότηρα, παγάκια κι ένα κανατάκι γιομάτο τσίπουρο και κάτσαμε στο τραπέζι της κουζίνας, όπου η Μαρία είχε ακουμπήσει μια χωριάτικη, μικρές τηγανισμένες μελιτζάνες με κομμάτια τυρί από πάνω τους κι ένα ζεσταμένο πιάτο με σπεντζοφάϊ.
Πίναμε και λέγαμε, γελάγαμε και ξαναπίναμε, προσμένοντας να σκούξει ο μουσακάς απ' τον φούρνο. Κι εκείνος ο μπεζεβένγκης, δεν άργησε. Όμορφος, καβουρδιστός και μυρωδάτος, αντίκρυζε για τελευταία του φορά, το φως της μέρας.
Μούβαλε μεγάλο κομμάτι, γιατί δούλεψα λέει. Κι ήταν τόσο όμορφα μαστορεμένος ο άτιμος, πούνοιωθες ότι πέρναγε απ' τον οισοφάγο κι αντί να κατέβει στο στομάχι, αυτός ανέβαινε στο μυαλό και το λίγδωνε, για να μην έχει ανάγκη το ντράλισμα απ' το τσίπουρο.
Θάχε πάει 3 και η ώρα, όταν έκαμα να φύγω. Κι ήταν μια δύσκολη ώρα, γιατί ο μεσημεριάτικος ήλιος σα να θυμήθηκε ότι έχουμ' ακόμα καλοκαίρι κι έβαζε τα δυνατά του. Κι εγώ ήμουνα φαγωμένος και πιωμένος, με δρόμο μπροστά μου ίσαμε το σπίτι μου και το κρεββάτι.
Απομεσήμερο της Κυριακής 9 του Σεπτέμβρη του 2018"
Προχθές μουσακάς συνοδεία με σπετσοφάι στον Νίκο, την προηγούμενη κυριακή τσιπουράκια με εκλεκτά μεζεδάκια στον Γιάννη,την προηγούμενη εβδομάδα ψαράκια με κρασί στου Μιχάλη, τον προηγούμενο μήνα παιδάκια στον Πετσωτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά η έμπνευση ξεκινάει από το στομάχι.