ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΖΟΝΤΑΣ

"Η τελευταία ματιά της ψυχής"

      "Είναι κρίμα. Να 'ρχεται βιαστικά το φετεινό φθινόπωρο, να σκουραίνει ο ουρανός και να μελανιάζει η θάλασσα κι εσύ να ξέρεις ότι μπορεί να μην ξαναδείς ετούτο εδώ το μπατάρισμα του καιρού, από την ξανθιά και ζεστή εποχή, στην γκρίζα, την δροσερή και την όμορφη διαδοχή της.

   Είναι κρίμα.  Να ξέρεις ότι ετούτο εδώ το κάδρο, που το ζείς, το καμαρώνεις και σε ξεκουράζει τόσα χρόνια,

ότι ετούτο εδώ το υγρό χαλί π' απλώνεται μπροστά στα μάτια σου κι ακουμπάει στην άλλη, την νότια άκρη του τον Μωριά, ότι σύντομα δεν θα το ξαναδείς, ούτε με τα μάτια σου, ούτε με την καρδιά σου.

  Είναι κρίμα, αλλά όχι άδικο.  Κι αν ένοιωσες ετούτη την ομορφιά πολλές φορές, βαμμένη κατά τις ώρες της μέρας και της νύχτας μ' όλα τα χρώματα τ' ουρανού και της θάλασσας, αν νώτισαν πολλές φορές τα βλέβαρά σου τηρώντας κατά τον νότο, αν αισθάνθηκες όσα είναι τα χρόνια της ζωής σου ότι ανήκες εδώ, ότι σου άξιζε το να αναπνέεις μέσα σε ετούτο εδώ, τότε το φευγιό σου δεν θάναι άδικο.  Έζησες, υπήρξες, ένοιωσες.  Ήρθε η ώρα γι' αυτούς που ακολουθούνε. 

  Αλλού χάλαγε τον κόσμο ο βοριάς σήμερα.  Μα εδώ, ίσαμε που σκούρηνε και μάλλιασε η ακύμαντη θάλασσα.  Σα να 'θελε να χαρίσει ετούτος εδώ ο τόπος σ' όσους μπορούσαν να την δούν,  την ομορφιά του.  Ακόμα κι αν ήταν η τελευταία εικόνα στα μάτια σου.  

Αυτό κι αν είναι κρίμα."

Τετάρτη πρωί στις 26 Σεπτέμβρη, στον μώλο της Ιτέας

   

(φωτογραφίες Μίμης Κουτρολίκος 26-9-2018)