Η Γιώτα όλων μας!...
Το τρανταχτό χαμόγελο το οποίο ξεκινούσε μέσα από την Βιβλιοθήκη και έδινε ζωή σε ολόκληρο το κτήριο του Δημαρχείου της Ιτέας, δεν θα ξανα-ακουστεί. Ο άνθρωπος ο οποίος ''μάζεψε'' στην Βιβλιοθήκη όλην την γνώση για την Ιτέα και την Μικρά Ασία, η πρόσχαρη γυναίκα η οποία έκανε όλες τις ηλικίες της περιοχής μας, να αγαπήσουν το βιβλίο και τον χώρο της Βιβλιοθήκης, έφυγε. Η Γιώτα Μαδούρα, η Γιώτα όλων μας, έφυγε.
Πριν από λίγο ''κατέληξε'' στο Νοσοκομείο της Άμφισσας, όπου προ μιάς ημέρας είχε εισαχθεί.
Απιστευτο! Πολυ κριμα.Ενας ανθρωπος ιδιαιτερος χαθηκε. Συλληπητηρια στους δικους της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΗΤΑΝΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ Η ΓΙΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ!!!!! ΘΑ ΣΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκριμα ρε γιωτα
ΑπάντησηΔιαγραφήη αγαπη που εδινες στην πολη σου,σε ολους μας
οι αγωνες που εκανες για την πολη σου
τα οσα ειχαμε πει, το να δινεις χωρις να παιρνεις
θυμασαι..το δικιο ειναι ενα,η αληθεια ειναι μια
οταν αγωνιζοσουν να σωσεις αυτο που πιστευες απο τ αδικο κι απο το ψεμα
κριμα να μην σ αφησει να δωσεις κι αλλα...κριμα
το στεναχωρημενη ειναι το λιγοτερο που μπορω να πω για μια γυναικα που προλαβα να γνωρισω , προλαβα να ζησω , προλαβα να αγαπήσω...Μα δεν πρόλαβα να χαρώ όσο έπρεπε .... Γιώτα !
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ον γαρ οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος "
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλό ταξίδι Γιώτα
Ενας εξαίρετος άνθρωπος και ένα ακόμη πιο εξαιρετικό μυαλό χάθηκε για πάντα. Καλό ταξίδι Γιώτα θα σε θυμόμαστε πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έγραψα και στο λογαριασμό μου στο FB...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην προηγούμενη Δευτέρα είχα ενημερωθεί ότι επιστρέφω στην Πατρίδα μου μετά απο 4,5 μήνες συνεχούς απουσίας λόγω εργασίας.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάρω το μπουμπουκάκι μου και να πάω να δω την Γιώτα στον γνώριμο της χώρο στην Βιβλιοθήκη.
Την μέρα που πήρα τα εισητήρια στα χέρια για το αεροπλάνο και ενημέρωσα την σύζυγο πήρα και τα μαντάτα.
Δεν το χωράει ο νους μου απο τότε πως η Γιώτα δεν είναι ποια μαζί μας.
Προσωπικά με είχε βοηθήσει πολύ.
Πάρα πολύ και είμαι σίγουρος ότι έτσι θα είχε κάνει με πολύ κόσμο και όχι πως εγώ ήμουν η εξαίρεση.
Θα κρατήσω το χαμόγελο της σαν φυλαχτό μου και εκείνα τα γλυκύτατα μάτια σαν όμορφη εικόνα στο πίσω μέρος του μυαλό μου
Νικόλα Υπομονή.
Παιδά το ίδιο..
Μεγάλος ο πόνος και ο καημός και αβάσταχτος αλλά να είστε σίγουροι ότι μόνο σωματικά δεν είναι μαζί μας ,
σίγουρα κάπου είναι και γελάει ..
Καλό ταξίδι Γιώτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην είχα γνωρίσει το 2012 στη βιβλιοθήκη και μου έκανε τεράστια εντύπωση η καλοσύνη, η ευγένεια του χαρακτήρα της κι ο ζήλος για τη δουλειά της. Κρίμα, είμαι συντετριμμένος, δεν ήξερα τίποτα (ζω στην Αθήνα) και το έμαθα πριν από λίγες ημέρες... Συλλυπητήρια στους οικείους της. Πιστεύω ότι δύσκολα θα αναπληρωθεί το κενό της.
ΑπάντησηΔιαγραφή