Εις ανάμνηση του ερχομού των προσφύγων από την Μικρά Ασία στην Ιτέα
Τέτοιες
ημέρες ήσαν. Ημέρες και νύκτες του 1922,
όταν με πλοία από τον Πειραιά, έφεραν
και αποβίβασαν στο λιμάνι της Ιτέας,
ότι είχε περισωθεί από εκείνες τις
κατατρεγμένες ψυχές, ότι είχε ζήσει
μετά από το εθνικό ναυάγιο της Μικράς
Ασίας, ανθρώπους ερείπια, άπλυτους και
πεινασμένους, τυλιγμένους με βρώμικες
κουβέρτες, με μοναδικό εφόδιο την
υπόσχεση, ότι εδώ δεν κινδυνεύουν άλλο.
Κι
απλώθηκαν στην παραλία, προσμένοντας
την κρατική μέριμνα η οποία ποτέ δεν
ήλθε. Κι άντεξαν. Και την πείνα τους την
έκαναν ελπίδα για ζωή, βαλσαμώνοντας
τον πόνο τους, με τον καλό λόγο και την
βοήθεια των λιγοστών στην αρχή, γυναικών
της Ιτέας.
Τέτοιες
ημέρες ήσαν. Με την τρίτη και την τέταρτη
γενιά Μικρασιατών σε ετούτην εδώ την
πόλη, να μην ξεχνά, το πότε, το πώς και
το γιατί, εκείνου του αιματοβαμμένου
ξεριζωμού, τιμώντας σε κάθε ευκαιρία
την χαμένη κι αλησμόνητη πατρίδα.
Έτσι
και σήμερα. Ένα ταξείδι ξεκινά, μέσα
στην αίθουσα του “Κυριακοπούλειου” ,
με σκοπό να μεταφέρει την μνήμη και την
νοσταλγία όσων “ακουμπούν” ακόμη την
κιβωτό του Μικρασιατισμού, στο πολύπαθο
κι αγαπημένο Λιβίσι.
Ώρα
19:00’ στο “Κυριακοπούλειο” στην Ιτέα.
********************************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου